«Οσο δικαιολογημένες και αν είναι οι απεργίες, όσο και αν είναι απάνθρωπες οι περικοπές μισθών και συντάξεων, οι πολίτες δεν ξεσηκώνονται, όπως θα επιθυμούσε τμήμα της Αριστεράς (...) Εκείνο που γίνεται στη δημοκρατία είναι να δημιουργούνται μικρότερα ή μεγαλύτερα αδιέξοδα σε διάφορες όψεις της ζωής (...) τις απαντήσεις θα τις δώσει το προσεχές μέλλον. Και αν είναι τόσο επώδυνες ώστε να απαιτούνται αποφάσεις σύνθετες, τότε το αδιέξοδο αίρεται αποφασιστικά και ταχέως. Με εκλογές...» (από το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ).

«Για άλλη μια φορά η χώρα βρίσκεται σε εξαιρετικά κρίσιμο σημείο (...) έχουμε χρεοκοπήσει (...) θα χρειασθούν απελπιστικά επώδυνες αποφάσεις, οι οποίες θα συμπεριλαμβάνουν ακόμη και την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων στο Δημόσιο. Η κυβέρνηση αποφεύγει όμως να πει την αλήθεια στον λαό (...) η Αριστερά πυροδοτεί την ανυπακοή και σπρώχνει τη χώρα στον κατήφορο (...) έχουμε φτάσει σε αδιέξοδο. Ο πρωθυπουργός έχει πολύ λίγα περιθώρια να πει στον κόσμο την αλήθεια και να φτιάξει μια "πολεμική" κυβέρνηση (...) μερικές φορές χρειάζεται ένα σοκ για να... ξυπνήσει η χώρα και η πολιτική της ηγεσία!» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Η αντεργατική αντιλαϊκή επέλαση, με τη νέα επικαιροποίηση του μνημονίου, αποκαλύπτει ότι κυβέρνηση και κεφάλαιο συνεχίζουν αταλάντευτα στην παραπέρα δραστική μείωση των μισθών, στη γενίκευση της προσωρινής - ελαστικής εργασίας, στην ακόμα μεγαλύτερη περικοπή των δαπανών στην Υγεία και στις εναπομείνασες κοινωνικές δαπάνες, σε νέα αντιασφαλιστικά μέτρα, νέα φορολογικά βάρη, ξεπούλημα δημόσιου πλούτου και νέες ιδιωτικοποιήσεις και απολύσεις. Η μόνη απάντηση είναι η ανυπακοή στην αντιλαϊκή πολιτική, που πρέπει να αποκτά μαζικό, οργανωμένο και μόνιμο χαρακτήρα. Στο κέντρο της πάλης να μπαίνει η ανάγκη άλλου δρόμου ανάπτυξης, άλλης πολιτικής, αλλαγής τάξης στην εξουσία. Σ' αυτό τον αγώνα η συσπείρωση στο ΠΑΜΕ, στην ΠΑΣΥ, στην ΠΑΣΕΒΕ, στο ΜΑΣ και στην ΟΓΕ, στο μετωπικό τους σχήμα, αποτελεί τον ισχυρό μοχλό. Ταυτόχρονα, η ενίσχυση του ΚΚΕ είναι ο πρωταρχικός όρος για αλλαγές σ' αυτήν την προοπτική, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία» (από το πρώτο θέμα στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).