«Στη γωνία 3ης Σεπτεμβρίου και Ηπείρου έχω περάσει πολλές φορές στα εφηβικά μου χρόνια. Εκεί έζησα. Εκεί μεγάλωσα. Στην Πατησίων, την Κυψέλης, τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, τους γύρω δρόμους. Μια περιοχή αστική, φιλήσυχη, καλοκάγαθη και ασφαλής (...) Στις γωνίες που δίναμε τα πρώτα φιλιά, σκοτώνουν πλέον ανθρώπους (...) Τώρα, το κέντρο της πόλης έχει καταληφθεί από απροσδιόριστες φυλές, οι οποίες ανεξαρτήτως προέλευσης, χρώματος και θρησκείας έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: το έγκλημα (...) Δεν θα τα είχαν καταφέρει ποτέ, αν (...) είχε ξεκαθαρίσει ότι η ανοχή έχει όρια, ότι η ανομία δεν είναι τρόπος ζωής, ότι η μετανάστευση δεν αποτελεί δικαίωμα» (ο Γ. Πρετεντέρης στα ΝΕΑ).

«Θα ειπωθούν και θα γραφτούν πολλά με αφορμή το χθεσινό στυγερό έγκλημα (...) Ορθά υποστηρίζεται ότι θα πρέπει να ενισχυθεί η αστυνόμευση στο κέντρο της πόλης (...) Ορθά, ακόμη, εξετάζεται και σχεδιάζεται η δυνατότητα «επανακατάληψης» του κέντρου της πόλης από τους παλιούς κατοίκους του (...) αναγκαία προϋπόθεση, για να αποδώσει οποιοδήποτε μέτρο, είναι να σταματήσει κάποτε αυτή η καθημερινή και ανεξέλεγκτη εισβολή παράνομων μεταναστών στη χώρα» (από το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

«Η χώρα δεν έχει μόνο τα προβλήματα του ελλείμματος και του χρέους, που μονοπωλούν τη δημόσια συζήτηση εδώ και ένα χρόνο. Υπάρχουν και άλλα χρονίζοντα, τα οποία έχουν προσλάβει εκρηκτικές διαστάσεις για όσους τα ζουν από κοντά και καθημερινά. Ενα από αυτά είναι η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας (...) μια ανθρώπινη ζωή χάθηκε από ασήμαντη αφορμή, αλλά οι ιδιαίτερες συνθήκες της δολοφονίας προκάλεσαν σοκ. Και επανέφεραν στη δημόσια συζήτηση την κατάσταση στο κέντρο (...) είναι κοινή διαπίστωση ότι στον πυρήνα του προβλήματος βρίσκεται η παράνομη μετανάστευση (...) μέσα σ' αυτές τις συνθήκες είναι απολύτως φυσικό να αναπτύσσεται η μικροεγκληματικότητα, για την οποία παραπονούνται συχνά όσοι εξακολουθούν να κατοικούν και να εργάζονται σ' αυτές τις περιοχές του κέντρου (...) είναι προφανές ότι στο κέντρο υπάρχει πρόβλημα αστυνόμευσης (...) τα συναρμόδια υπουργεία, ο δήμος, η περιφέρεια και όσοι άλλοι εμπλέκονται πρέπει (...) να σχεδιάσουν τάχιστα όσα μέτρα μπορούν (...) περιθώρια για άλλη αδιαφορία και ολιγωρία δεν υπάρχουν» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).