«Πάνω από ένα χρόνο τώρα το ελληνικό πολιτικό σύστημα, η κοινωνία στο σύνολό της αρνούνται να αναγνωρίσουν τη σκληρή πραγματικότητα: H Eλλάδα είναι ουσιαστικά μια χρεοκοπημένη οικονομία, η οποία συνεχίζει να "αναπνέει" με τεχνική υποστήριξη που μας παρέχει η Eυρώπη και το Διεθνές Nομισματικό Tαμείο (...) Tο πρόβλημα ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας και των κομμάτων είναι η άρνηση της πραγματικότητας (...) αυτή η στάση δεν οδηγεί τη χώρα σε διέξοδο. Iδεοληψίες και μικροκομματικές επιδιώξεις ορθώνουν νέα εμπόδια στην προσπάθεια ανακοπής του κατήφορου της οικονομίας και καταργούν την αξιοπιστία της (...) Eίναι η ώρα να αποκτήσουμε αυτογνωσία (...) η κυβέρνηση πρέπει (...) να προχωρήσει στην εφαρμογή των μέτρων μέχρι κεραίας» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

«Δεν είναι κολακευτικό για τους Ελληνες ότι το κόμμα που κέρδισε τις εκλογές την Κυριακή στην Πορτογαλία κατέβηκε με βασικό σύνθημα: "Να μη γίνουμε σαν την Ελλάδα" (...) σε αυτές τις εκλογές αναδείχθηκε μια πολιτική κουλτούρα από την οποία πρέπει να παραδειγματιστούν τα ελληνικά πολιτικά κόμματα (...) οι Πορτογάλοι προβάλλουν εδώ και τρεις δεκαετίες ως μέτρο σύγκρισης για τους Ελληνες (...) το πολιτικό σύστημα της Πορτογαλίας δίνει τώρα και μαθήματα πολιτικού ρεαλισμού (...) ο ως χθες αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενος... περισσότερο Μνημόνιο (...) Οι Πορτογάλοι ψηφοφόροι πείστηκαν από την Κεντροδεξιά. Είναι λυπηρό ότι στη νότια πλευρά των Βαλκανίων η συντηρητική παράταξη αντιλαμβάνεται τα πράγματα εντελώς διαφορετικά από τους ομοϊδεάτες της στην Ιβηρική Χερσόνησο» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

«Είμαστε ένας μεσογειακός λαός, που καταλαμβάνεται ενίοτε από συναισθηματικό ενθουσιασμό και πάθος. Αυτά είναι χαρακτηριστικά τα οποία οδηγούν πολλές φορές σε πράξεις γενναιότητας και μεγαλείου. Ενίοτε, όμως, οδηγούν και σε «εθνική τύφλωση» και αδιέξοδα (...) Τα ζητήματα του χρέους, του ελλείμματος και της ανταγωνιστικότητας είναι πολύ σοβαρά για να συζητούνται με ποδοσφαιρικούς όρους (...) Οι φωνές του λαϊκισμού κλιμακώνονται και κερδίζουν έδαφος, αφού η μεν κυβέρνηση παραπαίει, η δε αξιωματική αντιπολίτευση δεν καταλαβαίνει πόσο δηλητηριώδες και σάπιο θα είναι το πολυπόθητο ώριμο φρούτο της εξουσίας. Ετσι ο κοινός νους και η λογική παραμένουν είδη εν ανεπαρκεία. Είναι πραγματικά κρίμα που δεν μάθαμε τίποτα από το παράδειγμα της όχι και τόσο μακρινής, Πορτογαλίας» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).