«Η μοναδική θετική είδηση εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια έρχεται από τον ιδιωτικό τομέα (...) Ο αργοκίνητος και απολύτως διεφθαρμένος δημόσιος είναι αφερέγγυος σε εγχώριους και ξένους επενδυτές, καθοδηγείται από ανόητους, αμαθείς και αποκλειστικά εξυπνάκηδες αργόμισθους πολιτικούς και "συμβούλους", χωρίς πείρα αληθινής εργασίας και στελεχώνεται, στη συντριπτική του πλειονότητα, από αργοκίνητο προσωπικό, που ο στόχος του δεν είναι η εργασία, αλλά η άκοπη και απρόσκοπτη αμοιβή (...) Ο ιδιωτικός τομέας έχει καταστραφεί, πληρώνοντας ένα απολύτως διεφθαρμένο, αντιπαραγωγικό Δημόσιο. Το οποίο παραμένει αλώβητο χάρη στη σοβιετικού τύπου δομή και προστασία (...) Αν υπάρχει μια ελπίδα να βγει ο τόπος από τη δεινή θέση, που βρίσκεται, και που τα χειρότερά της δεν έχουν έρθει ακόμα, αυτή είναι η ευελιξία των ιδιωτών (...) Ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να είναι πιο ευέλικτος, εργατικός και εφευρετικός. Δεν είναι δουλειά του, όμως, να προστατεύει τους πολίτες και να εργάζεται για το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου. Αυτό, είναι καθήκον του Δημόσιου» (με αφορμή τη συνένωση των τραπεζών το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Από τη συγχώνευση των δύο τραπεζών δε θα προκύψει κανένα όφελος για την καταχρεωμένη λαϊκή οικογένεια και τους μικρούς επιχειρηματίες, που θα αντιμετωπίσουν έναν πιο ισχυρό τοκογλύφο.

Δραματικές θα είναι οι συνέπειες και για τους εργαζόμενους σε αυτές τις τράπεζες, που θα βρεθούν αντιμέτωποι με απολύσεις και νέα επίθεση στις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς. Η συγκεκριμένη εξέλιξη προμηνύει και άλλες συγχωνεύσεις στον τραπεζικό τομέα. Γι' αυτό χρειάζεται κοινό μέτωπο των εργαζομένων απέναντι στις τράπεζες και στις δυνάμεις τους στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Με όποιο τρόπο και διαδικασία και αν γίνει η συγχώνευση - ισχυροποίηση των μονοπωλίων στον τραπεζικό τομέα, με τη συμμετοχή του κράτους, ελληνικού ή ξένου κεφαλαίου, το αποτέλεσμα για το λαό δεν αλλάζει (...) Η ισχυροποίηση των μονοπωλίων δεν αποτελεί απάντηση στην κρίση και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, οξύνει τον ανταγωνισμό ανάμεσα στα τμήματα του κεφαλαίου, τις αντιφάσεις του συστήματος και προετοιμάζει νέα πιο βαθιά κρίση.

Αυτή η αντικειμενική διαδικασία καταδεικνύει πόσο ώριμη και επιτακτική ανάγκη είναι να αλλάξουν ιδιοκτήτη όλα τα μονοπώλια, να περάσουν από τα χέρια της πλουτοκρατίας στα χέρια του λαού και της κοινωνίας, να λειτουργήσουν με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό - λαϊκό έλεγχο, για να απελευθερωθούν οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και της κοινωνίας προς όφελος του λαού. Να υπάρξει μόνο μια κεντρική τράπεζα και ορισμένοι εξειδικευμένοι κρατικοί πιστωτικοί οργανισμοί» (από την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ / ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ).