«Η κρίση είναι γενικευμένη και συγχρονισμένη στην ΕΕ, αλλά και σε άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη (π.χ. ΗΠΑ) και αυξάνει πολλαπλάσια τις δυσκολίες διαχείρισής της, αλλά και τους ευρωενωσιακούς και ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, π.χ. ΗΠΑ - Γερμανίας ή Ευρωζώνης. Οι ΗΠΑ έχουν ασχοληθεί επανειλημμένως με παρεμβάσεις στην ΕΕ για τη σωτηρία της Ελλάδας σε κατεύθυνση που οξύνει το πρόβλημα διαχείρισης της κρίσης στην Ευρωζώνη. Δείγματα η επιμονή του Ομπάμα σε συναντήσεις του με την Μέρκελ, η αντιπαράθεση Σόιμπλε - Γκάιντνερ (ΗΠΑ - Γερμανίας), στο ΕΚΟΦΙΝ λίγο πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του Ιούλη κ.λπ. Οι ΗΠΑ έχουν αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο με τη Γερμανία, γερμανικά κεφάλαια έχουν τεράστιες επενδύσεις στις ΗΠΑ, η κρίση μπορεί να φέρει ανακατατάξεις στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Η μοιρασιά ενεργειακών πηγών της Ελλάδας με τις ιδιωτικοποιήσεις είναι πεδίο ανταγωνισμών. Η Κίνα διαχειρίζεται χρέη των ΗΠΑ, αλλά αναπτύσσει οικονομικές σχέσεις με Γερμανία και Ευρωζώνη. Είναι ενταγμένη η απόφαση για δημοψήφισμα σ' αυτούς τους ανταγωνισμούς, με δεδομένη τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας, τους υδρογονάνθρακες και τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή μας;» (το σχόλιο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ),

«Η θέση κάθε πολιτικής δύναμης απέναντι στα λαϊκά δικαιώματα (...) κρίνεται από (...) το περιεχόμενο που αντικειμενικά δίνει το κάθε κόμμα στην επιλογή του. Για παράδειγμα, η ΝΔ (...) συμφωνεί (...) με την εφαρμογή της συμφωνίας που χρεοκοπεί το λαό για να σωθεί το κεφάλαιο. Ο ΛΑ.Ο.Σ. (...) ζητάει κυβέρνηση συνεργασίας με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για να θωρακιστεί το αστικό σύστημα σε βάρος του λαού. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σκίζει τα ρούχα του για το ΟΧΙ στη νέα δανειακή σύμβαση, αλλά στο διά ταύτα ζητάει να διασφαλιστεί η παραμονή της χώρας στο "σκληρό πυρήνα" της ΕΕ, να συναφθούν νέα δάνεια με καλύτερους δήθεν όρους, να διαγραφεί μέρος του χρέους, όπως κάνει και η κυβέρνηση. Στο ερώτημα "με τα μονοπώλια ή με το λαό", όλοι τους τοποθετούνται ευθέως ή διά της τεθλασμένης με τα μονοπώλια (...) Απάντηση από την πλευρά των πραγματικών λαϊκών συμφερόντων μπορεί να δώσει μόνο η λαϊκή παρέμβαση με οργάνωση στους τόπους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, με ισχυρό ΚΚΕ. Να απαιτήσει ο λαός εκλογές (...) να δώσει στο ΟΧΙ αντιιμπεριαλιστικά και αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά. Να τρομάξει αυτούς που θέλουν να τον φοβίσουν, με οργανωμένη ταξική πάλη να τους νικήσει, να τους ανατρέψει» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).