«Το ΚΚΕ εκτίμησε έγκαιρα ότι το αστικό σύστημα επιδιώκει να αντικαταστήσει το δικομματισμό με το διπολισμό της κεντροδεξιάς με πυρήνα τη ΝΔ και της κεντροαριστεράς με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ (...) Ο δικομματισμός εξάντλησε τη δυναμική του στη διαχείριση και στην ικανότητα να ενσωματώνει τη λαϊκή αγανάκτηση (...) Το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μάη επιτάχυνε την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Το ΚΚΕ εκτίμησε τότε ότι, αν και μεταξύ των κομμάτων του ευρωμονόδρομου υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις για το σχηματισμό συγκυβέρνησης, επιλέχθηκε σαν λύση η δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, με στόχο να εμπεδωθεί στις λαϊκές συνειδήσεις το νέο δίπολο. Η ΝΔ ήθελε να αφομοιώσει οτιδήποτε βρισκόταν στις παρυφές της, ενώ επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να αποδεκατίσει τα μικρότερα αυτοαποκαλούμενα "αντιμνημονιακά" ή "αριστερά" κόμματα και να συρρικνώσει όσο γίνεται το ΚΚΕ. Πάνω σ' αυτούς τους βασικούς στόχος ευθυγραμμίστηκε το σύνολο της αστικής προπαγάνδας.

(...) Η πίεση που ασκήθηκε στις λαϊκές συνειδήσεις από κέντρα μέσα και έξω από την Ελλάδα και ο συντονισμένος πόλεμος στο ΚΚΕ οδήγησαν στο να επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό η επιδίωξη του αστικού συστήματος. Κοινή επιδίωξη όλων ήταν και παραμένει να πνιγεί στον κυβερνητισμό και στη διαχείριση κάθε σκίρτημα ριζοσπαστισμού του λαού, με βασικά εργαλεία το φόβο που καλλιεργεί η κεντροδεξιά της ΝΔ και τις αυταπάτες που σπέρνει η κεντροαριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Η τάση αυτή θα συνεχιστεί και θα ενισχυθεί το επόμενο διάστημα (...) διακηρυγμένος στόχος των αστών είναι να φτιάξουν τη νέα σοσιαλδημοκρατία και σ' αυτό το νέο μόρφωμα είναι βέβαιο ότι θα διεκδικήσει ρόλο ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ και ένα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ. Η καθιέρωση του διπολισμού είναι εξέλιξη αρνητική για τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα και γρήγορα θα αποδειχτεί εξίσου επιζήμια με τη δικομματική εναλλαγή.

Στο χέρι του λαού είναι να μην υποκύψει στην τρομοκρατία και τις αυταπάτες, στην προπαγάνδα για το δήθεν νέο που έρχεται να αντικαταστήσει το παλιό. Η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού γίνεται επειδή ο ίδιος ο λαός τάραξε με τους αγώνες του τα νερά της αστικής διαχείρισης. Αυτή του την παρέμβαση προσπαθεί τώρα να ενσωματώσει το σύστημα, πριν γίνει επικίνδυνη για τη σταθερότητά του. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για την αστική τάξη και τους ξένους συμμάχους της να χειραγωγήσουν (...) την αγωνιστική ανάταση που εκφράστηκε το προηγούμενο διάστημα στους δρόμους και στους τόπους δουλειάς, με καθοριστική συμβολή του ταξικού κινήματος και του ΚΚΕ. Το επόμενο διάστημα, πολλά έχουμε να δούμε ακόμα. Η οργανωμένη παρέμβαση του λαού, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, μπορεί και πρέπει να σφραγίσει τις εξελίξεις, που θα είναι ραγδαίες» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).