«Η περίφημη "επαναδιαπραγμάτευση", που με διάφορες αποχρώσεις στήριξαν όλες οι πτέρυγες της Βουλής πλην ΚΚΕ, κατέληξε να γίνει νέα επώδυνα μέτρα, ακόμα πιο βαριά αφαίμαξη του εργατικού και λαϊκού εισοδήματος (...) Παρά τον προπαγανδιστικό κουρνιαχτό που σηκώνουν για αντιμετώπιση δήθεν της εισφοροδιαφυγής και της φοροδιαφυγής, τα πυρά τους στρέφονται αλλού. Τα σχέδιά τους περιλαμβάνουν εκ νέου μειώσεις στις κύριες και επικουρικές συντάξεις με οριζόντιες περικοπές, πλαφόν στις συντάξεις και όχι μόνο στις κύριες, αθροίζοντας κύριες, επικουρικές και άλλες, ενώ ακόμα και για τις κατώτερες, δηλαδή τις συντάξεις των 400 και 500 ευρώ, εξετάζουν να βάλουν εισοδηματικά κριτήρια για να τις περικόψουν και αυτές. Την ίδια στιγμή έχουν ήδη δρομολογήσει το πετσόκομμα των εφάπαξ από 10% έως 40%, μάλιστα στους δημόσιους υπαλλήλους η μείωση ανέρχεται στο 43% (...) Από κοντά, επιπλέον περικοπές στην Υγεία, στα προνοιακά και κοινωνικά επιδόματα. Ετσι θα μαζέψουν τα 5 και πλέον πρόσθετα δισεκατομμύρια που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, το σάπιο παρασιτικό σύστημα που υπηρετούν. Στοχοποιούν χωρίς ίχνος ντροπής τους πιο αδύνατους, αυτούς που έχουν και τις μεγαλύτερες ανάγκες. Η ταξική τους πολιτική, υπέρ του κεφαλαίου, δείχνει και πάλι τα δόντια της (...) Η ανάκαμψη της οικονομίας που προπαγανδίζουν, η ανάπτυξη που τάζουν έχουν ένα και μοναδικό παρανομαστή: Την ακόμα μεγαλύτερη και πιο στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων, την ξεδιάντροπη ληστεία του ιδρώτα και του κόπου των μικρομεσαίων επαγγελματιών και φτωχών αγροτών, την εξαθλίωση πλατιών λαϊκών στρωμάτων.

(...) Ο λαός μας, για να επιβιώσει, δεν έχει άλλη επιλογή από τον αγώνα. Τώρα, άμεσα, απαιτείται ένα πλατύ μέτωπο αγώνα και οργάνωση της πάλης, για να μην επιβληθούν τα νέα μέτρα. Τώρα, να τους σταματήσουμε! Απαιτείται λαϊκή πρωτοβουλία, πείσμα, φρόνημα και ταξική αλληλεγγύη για να μην περάσει η λεηλασία του λαού. Γεννιέται και πάλι η ανάγκη οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι συνταξιούχοι, τα λαϊκά στρώματα να σκεφτούν και να μετρήσουν μια και δυο φορές την κατάσταση που διαμορφώνεται, το ζόφο που προδιαγράφουν για τη ζωή του. Στο μονοπάτι που τον σπρώχνουν με την πιο απροκάλυπτη βία δεν υπάρχει ξέφωτο. Η πραγματική διέξοδος δε βρίσκεται στην υποταγή στο αναπόφευκτο και στο μοιραίο, στην οποία τον καλούν οι Σειρήνες ενός ψευδεπίγραφου ρεαλισμού. Ο κυνισμός της ηττοπάθειας οδηγεί το λαό μας κατευθείαν στην καταστροφή. Η αληθινή διέξοδος βρίσκεται μόνο στη λαϊκή αφύπνιση και στην πάλη του ενάντια σ' αυτήν την πολιτική, κυβέρνησης, μονοπωλίων, τρόικας. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).