«Η ανάγκη να δυναμώσει ο αγωνιστικός και αντιμονοπωλιακός συντονισμός όλων των λαϊκών στρωμάτων φανερώνεται μπροστά στη μάχη της γενικής απεργίας στις 26 Σεπτέμβρη. Απειλείται η ίδια η επιβίωση όλο και περισσότερων λαϊκών οικογενειών (...) Σε αυτό το πλαίσιο, η Γενική Απεργία καλείται να δώσει μια βροντερή απάντηση απέναντι στον καταστροφικό "τυφώνα" που έχει πλήξει την εργατική οικογένεια, τα λαϊκά νοικοκυριά (...) να δυναμώσει την οργάνωση της εργατικής τάξης, την ταξική της ενότητα, την κοινή δράση με τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες ενάντια στον κοινό τους αντίπαλο, να δυναμώσει τη λαϊκή συμμαχία ενάντια στα μονοπώλια.

(...) μπροστά στην απεργία αποκτά ξεχωριστή σημασία η διαδικασία για την οργάνωση των εργαζομένων μέσα σε κάθε τόπο δουλειάς. Συσκέψεις, συνελεύσεις, συζητήσεις άνθρωπο τον άνθρωπο, μπορούν και πρέπει να βάζουν κάθε φορά κι από ένα λιθαράκι σε αυτήν την κατεύθυνση. Χρειάζεται, λοιπόν, επίμονα, δημιουργικά, συστηματικά, ολόπλευρα να αναπτύξουν τα συνδικάτα δράσεις που θα βοηθούν στην αγωνιστική συσπείρωση και δράση των εργαζομένων. Να μετατραπούν οι τόποι δουλειάς σε χώρους αντιπαράθεσης και ανοιχτής, θαρρετής αναμέτρησης με τους εκβιασμούς και τις αυταπάτες που καλλιεργεί η μεγαλοεργοδοσία, αποκάλυψης και αποδυνάμωσης του ρόλου των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών δυνάμεων.

(...) Να παρθούν αποφάσεις για συμμετοχή και οργάνωση από τους ίδιους τους εργάτες της απεργίας μαζί με τα ταξικά συνδικάτα. Κανένας δε μένει ανεπηρέαστος από την αντιλαϊκή "θύελλα". Ακόμη και όσοι δουλεύουν σε επιχειρήσεις που δεν έχουν γίνει μειώσεις μισθών, βιώνουν τις συνέπειες της ακρίβειας, της εμπορευματοποίησης των Υγείας - Πρόνοιας - Παιδείας, των χαρατσιών που εξανεμίζουν τον όποιο μισθό. Συνεπώς, οι εργαζόμενοι καλούνται να πάρουν απόφαση για αγώνα βγάζοντας συμπεράσματα από το σύνολο της ζωής τους. Η απεργία στις 26 του Σεπτέμβρη πρέπει να συνεισφέρει αποφασιστικά σε αυτήν την κατεύθυνση και στην παραπέρα κλιμάκωση» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).