«Kαθώς την προηγούμενη εβδομάδα κυβέρνηση και τρόικα "έκλειναν" το επώδυνο αντεργατικό πακέτο με το οποίο την επόμενη διετία θα αφαιρέσουν από την εργατική λαϊκή οικογένεια το ποσό των 9,2 δισ. ευρώ, περικόπτοντας για άλλη μια φορά συντάξεις, εφάπαξ, προνοιακά και εποχικά επιδόματα και μισθούς, την ίδια στιγμή κατέφευγαν σε μια τεράστια επιχείρηση αποπροσανατολισμού. Η επιχείρηση αυτής της επαίσχυντης προπαγάνδας εστιάστηκε στη δήθεν διαφωνία του υπουργείου Εργασίας για τα ζητήματα των εργασιακών θεμάτων και ειδικότερα οι ενστάσεις του για τη μείωση των αποζημιώσεων λόγω απόλυσης και για την κατάργηση των ωριμάνσεων (τριετιών) της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια καλοστημένη παράσταση, αφού κυβέρνηση και τρόικα όχι μόνο δε διαφωνούν, αλλά σε αγαστή συνεργασία προωθούν το σύνολο των μέτρων που προβλέπονται από το 2ο Μνημόνιο, αλλά και τη συνολική στρατηγική της ΕΕ για μείωση του "εργατικού κόστους" και την εξασφάλιση της πολυπόθητης ανταγωνιστικότητας για λογαριασμό των μονοπωλίων.

«Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι δήθεν στη διαπραγμάτευση τέθηκαν ζητήματα που δεν περιλαμβάνονται στις "υποχρεώσεις" του μνημονίου, διατυπώθηκε μόνο και μόνο για να στηθεί ο αποπροσανατολισμός, άλλωστε για τα επιπλέον ζητήματα που όντως τέθηκαν από την τρόικα, δηλαδή την παραπέρα ευελιξία στο χρόνο εργασίας το υπουργείο Εργασίας -όπως ήταν αναμενόμενο- δεν επικαλέστηκε το Μνημόνιο. Και πώς θα μπορούσε, αφού η κυβέρνηση έχει στα συρτάρια της και νέα αντεργατικά σχέδια είτε περιλαμβάνονται είτε δεν περιλαμβάνονται στα μνημόνια. Το μόνο που την απασχολεί πραγματικά είναι, το πώς η προώθηση των μέτρων θα γίνει με τις μικρότερες αντιστάσεις από την πλευρά των εργαζομένων και έτσι πρέπει να κατανοηθούν όλοι αυτοί οι επικοινωνιακοί ελιγμοί» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).