«Στη Γερμανία, όπως και σε κάθε καπιταλιστική χώρα, η μαύρη ανασφάλιστη εργασία για τις στατιστικές υπηρεσίες δεν υπάρχει! (...) Και για τα ξεπουλημένα συνδικάτα είναι αόρατο το μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων που δουλεύουν χωρίς σύμβαση, χωρίς ασφάλεια, χωρίς δικαιώματα! Την ώρα που ένα νέο κύμα μετανάστευσης φουντώνει, την ώρα που δουλεμπορικά γραφεία από Ελλάδα στέλνουν μαζικά εργαζόμενους στη Γερμανία για εργασία κυρίως στο χώρο του επισιτισμού και των ελληνικών εστιατορίων, την ώρα που δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, ανασφάλιστοι, χωρίς Συλλογική Σύμβαση, χωρίς δικαιώματα. σε συνθήκες γαλέρας... το γερμανικό κράτος, αλλά και τα συνδικάτα, π.χ., αυτό του επισιτισμού (NGG), σφυρίζει αδιάφορα.

Για να καταμετρηθείς στις επίσημες στατιστικές υπηρεσίες πρέπει να έχεις μόνιμη κατοικία, αλλά... για να νοικιάσεις σπίτι πρέπει να έχεις σταθερό "συμβόλαιο" εργασίας και μισθό που να εξασφαλίζει στον ιδιοκτήτη του σπιτιού το ενοίκιό του, ...δηλαδή ένας φαύλος κύκλος που μπαίνει ένας μετανάστης με το που θα πατήσει το πόδι του στη χώρα υποδοχής... Ταυτόχρονα, οργιάζουν τα κυκλώματα μετενοικιάσεων δωματίων, που φτάνουν να δίνουν ένα δωμάτιο 10 τετραγωνικών σε τιμές των 500 ευρώ χωρίς συμβόλαιο, άρα χωρίς καταγραφή από τη μεριά του γερμανικού κράτους, ή στοιβάζονται 10 και 15 άνθρωποι μαζί σε 2 ή 3 δωμάτια (...) Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας νέος μετανάστης, π.χ., ανεργία στην ίδια χώρα υποδοχής, προβλήματα γλώσσας, τον εξωθούν σε διαρκή "κινητικότητα", να αλλάζει δηλαδή χώρες και πόλεις για να βρει δουλειά χωρίς να έχει το δικαίωμα να δηλωθεί πουθενά, αφού απλά δεν υπάρχει ως εργαζόμενος!

(...) Αληθεύουν τα στοιχεία ότι υπάρχουν κάποια επαγγέλματα που "χρειάζονται" οι χώρες υποδοχής μεταναστών. Π.χ. γιατροί, μηχανικοί, προγραμματιστές, κ.λπ. που αναδεικνύουν σειρά ζητημάτων. Η έλλειψη, π.χ., υψηλά ειδικευμένου προσωπικού προκαλείται λόγω των μεγάλων ταξικών φραγμών που μπαίνουν από νωρίς στα εκπαιδευτικά συστήματα αυτών των χωρών. Κι εδώ κριτήριο είναι το μεγάλο ποσό που πρέπει να επενδύσει μια επιχείρηση για να εκπαιδεύσει νέους εργαζόμενους, ενώ εξασφαλίζει κέρδος όταν έρχεται ειδικευμένο προσωπικό έτοιμο από κάποια άλλη χώρα (...) Η μαζική είσοδος τέτοιου εργατικού δυναμικού σε μια χώρα είναι πολύ βολική για το κεφάλαιο αφού συμπιέζει περαιτέρω την τιμή της εργατικής δύναμης. (...) Παρουσιάζεται από διάφορα αστικά μέσα στην Ελλάδα το πόσο "τυχεροί" είναι οι νέοι γιατροί που έχουν φύγει για ειδικότητα στη Γερμανία και ασκούν το επάγγελμα του γιατρού σε μεγάλα νοσοκομεία (...) Αποκρύπτουν τις απανωτές 48ωρες εφημερίες, τα 14-18ωρα που δουλεύουν σε καθημερινή βάση ως γιατροί μεγάλων "κρατικών" επιχειρήσεων. Αλλωστε, οι Ελληνες κι άλλης εθνικότητας μετανάστες γιατροί είναι ήδη ο ιμάντας για να περάσουν οι νέες εργασιακές σχέσεις στα νοσοκομεία» (στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).