Ψηφοθηρικά εργαλεία: «Σε διαρκή άσκηση ισορροπίας, η κυβέρνηση προσπαθεί να καλύψει ταυτόχρονα τις δημοσιονομικές υστερήσεις και τις προεκλογικές ανάγκες, με αποτέλεσμα να βρίσκεται συνεχώς μεταξύ αλληλοαναιρούμενων επαγγελιών. Χαρακτηριστικές ήταν οι χτεσινές ανακοινώσεις του υφυπουργού Οικονομικών κ. Γ. Φλωρίδη, ο οποίος αφού περιέγραψε τις, εκπηγάζουσες κυρίως από την υστέρηση των εσόδων, αδυναμίες του προϋπολογισμού και παρουσίασε αυστηρό πρόγραμμα περικοπών των δημοσίων δαπανών, άφησε ανοιχτό το παράθυρο των προσλήψεων στο Δημόσιο, δηλώνοντας ότι ήρθη πλέον ο περιορισμός της μιας πρόσληψης για κάθε πέντε αποχωρήσεις, που είχε επιβληθεί στην περίοδο της ονομαστικής σύγκλισης με την Ευρώπη... Η χώρα εισέρχεται σταθερά σε μακρά προεκλογική περίοδο, κατά την οποία θα ενεργοποιηθούν τα κλασικά εργαλεία προσέλκυσης ψηφοφόρων, όπως οι προσλήψεις, το μισθολόγιο του Δημοσίου και οι φορορρυθμίσεις». (Από το πρωτοσέλιδο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ).

Ο τετραγωνισμός του κύκλου: «Πώς θα καλυφθούν προσλήψεις, θα δοθούν αυξήσεις, θα καλυφθούν οι υποσχέσεις για προικοδότηση του Ασφαλιστικού (Ν. Χριστοδουλάκης), θα ενισχυθεί η άμυνα (Κ. Σημίτης στο Καστελόριζο), θα γίνουν προσλήψεις (αφού δεν υπάρχουν κοινοτικές δεσμεύσεις: Γ. Φλωρίδης) και θα αποδοθεί εισοδηματική δικαιοσύνη στους δημοσίους υπαλλήλους (Κ. Σκανδαλίδης εν συμφωνία με ΑΔΕΔΥ); Ο κύκλος δεν τετραγωνίζεται. Και προσφέρουν κάκιστες υπηρεσίες όσοι αγωνίστηκαν και πέτυχαν την ΟΝΕ και τώρα υποσκάπτουν τα ίδια τα θεμέλια της συμμετοχής». (Από άρθρο του ΒΗΜΑΤΟΣ).

«Λάθη»: «Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης Σημίτη μας διαβεβαιώνει ότι δε θα υποκύψει στον πειρασμό των προεκλογικών παροχών, όμως η κυβερνητική πολιτική κινείται προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Πρέπει να σημειωθεί ότι η συμμετοχή στην ΟΝΕ κάνει εξαιρετικά δύσκολη την αντιμετώπιση αποκλίσεων στις οικονομικές επιδόσεις. Για παράδειγμα, παλαιότερα είχαμε δυνατότητες δανεισμού ή και ανταγωνιστικής υποτίμησης του νομίσματος, οι οποίες δεν υπάρχουν πλέον. Σε συνθήκες ΟΝΕ τα κυβερνητικά λάθη έχουν τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος». (Γ. Κύρτσος - ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ)