Τα δύο πρόσωπα... «Υπό το φόβο ήττας στις εκλογές, η (σ.σ. ελληνική) κυβέρνηση ακολουθεί μια πολιτική με δύο πρόσωπα: Φιλο-αμερικανική σε ό,τι αφορά τις εξωτερικές υποθέσεις και ριψοκίνδυνη εσωτερική πολιτική... Ωστόσο, η πολιτική αυτή που από τη μία επιτρέπει στην Ελλάδα να φαίνεται ευαίσθητη απέναντι στους ξένους και ταυτοχρόνως αντι-αμερικανική στους Ελληνες, ενέχει σοβαρούς κινδύνους. Καθώς έχει γίνει πλέον αντιληπτή, θα "ασκήσει" πιέσεις στις ελληνικές κυβερνήσεις στο μέλλον, βάζοντας σε κίνδυνο την ικανότητά τους να συνεργάζονται με συμμάχους στο ΝΑΤΟ» (ΓΟΥΟΛ ΣΤΡΙΤ ΤΖΟΥΡΝΑΛ -ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ).

...και ο «φρέσκος αέρας»: «Δυστυχώς, το κόμμα της αντιπολίτευσης, η Νέα Δημοκρατία, δεν έχει βρει κατά το μεγαλύτερο μέρος το σθένος να αντιταχθεί στη δημαγωγία του ΠΑΣΟΚ, με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως η νεοεκλεγείσα δήμαρχος της Αθήνας, Ντόρα Μπακογιάννη... Υπάρχει βεβαίως αντι-αμερικανικό κλίμα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ομως, τόσο σε ποιοτικό όσο και ποσοτικό επίπεδο, τα πράγματα στην Ελλάδα είναι διαφορετικά, γεγονός που δείχνει ότι αδιαφορεί για τον πραγματικό κόσμο. Η Ελλάδα χρειάζεται να "ανοίξει ένα παράθυρο για να μπει φρέσκος αέρας"» (Στο ίδιο).

Μακρόχρονη κατοχή «Αυτός ο πόλεμος έχει δύο στόχους, αλλά και οι δύο απαιτούν τα ίδια μέσα: O δεδηλωμένος είναι ο αφοπλισμός του Ιράκ και ο κρυφός, η αλλαγή του καθεστώτος του Σαντάμ... Ωστόσο, το ποιος είναι πράγματι ο στόχος δεν έχει σημασία, αφού και οι δύο απαιτούν το ίδιο μέσο: Τη διάλυση του κράτους του Σαντάμ και την αντικατάστασή του με μια μακρόχρονη κατοχή του Ιράκ από τις HΠA. Το Ιράκ θα ελέγχεται από τη σιδηρά πυγμή του αμερικανικού στρατού και από μια "συμβουλευτική" πολιτική κυβέρνηση που θα ξεπροβάλει πίσω από τη σιδηρά πυγμή για να διευθετεί την καθημερινότητα» (Τ. Φρίντμαν -ΧΕΡΑΛΝΤ ΤΡΙΜΠΙΟΥΝ - ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).