Το έγκλημα στην αγορά... «Η μεγάλη, όμως, έκπληξη ήταν όταν οι φίλοι μου οι Ισπανοί δημοσιογράφοι ανακάλυψαν στο δρόμο, πλάι σ' ένα καμένο αυτοκίνητο, τον κομμένο καρπό ενός χεριού. Ο Αντόνιο Μπαρνέο, της "Ελ Περιόντικο ντε Κακαλούνια", μου έδειξε... Δεν είχαν προσέξει στην περισυλλογή των ανθρώπινων μελών και το είχαν ξεχάσει! Δεν άντεξα... Ετρεξα και μπήκα στο αυτοκίνητο. Δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Εμεινα εκεί βουβός για δέκα λεπτά χωρίς να ξέρω αν οι αισθήσεις μου ανταποκρίνονται. Λίγο αργότερα είδα δύο Ελληνες συναδέλφους της τηλεόρασης να κάνουν το σταντ απ τους μπροστά σε δύο καμένα μαγαζιά με γύρω τους Ιρακινούς να φωνάζουν υπέρ του Σαντάμ. Εστριψα προς αυτούς το βλέμμα για να ξεχάσω την προηγούμενη εικόνα. Ο Αντόνιο, που μου έδειξε το κομμένο χέρι, είχε εξαφανιστεί. Προφανώς είχε πάθει κι αυτός σοκ». (Γιάννης Διακογιάννης -Βαγδάτη - «ΝΕΑ»)

Τα όρια της φρίκης... «Οταν επέστρεψα στο ξενοδοχείο "Παλαιστίνη" για να γράψω είχα πλέον αποκάμει. Δεν ήθελα να μετρήσω όλους τους νεκρούς και τους τραυματίες. Μου έφτανε ό,τι είδα και κυρίως ό,τι άκουγα: έναν αδυσώπητο βομβαρδισμό να συνεχίζεται και να στοχεύει ακόμη και το πλαϊνό οικόπεδο του καλύτερου ξενοδοχείου της Βαγδάτης "Ρασίντ", όπου ζούσαμε προ καιρού οι περισσότεροι δημοσιογράφοι!» (Ο ίδιος).

Μεσοποταμία... «Ενα διευθυντικό στέλεχος επιχείρησης στο Ιράκ θέλησε να μου εξηγήσει πόσο ισχνή είναι η νίκη που ισχυρίζονται ότι κατήγαγαν οι Αμερικανοί. "Σε όλη την πορεία της Ιστορίας, το Ιράκ ονομαζόταν Μεσοποταμία", μου είπε. "Δηλαδή, γη μεταξύ δύο ποταμών. Αν δε βρίσκεσαι ανάμεσα στους δυο ποταμούς, αυτό σημαίνει ότι δε βρίσκεσαι στο Ιράκ. Ο στρατηγός Φρανκς θα έπρεπε να το γνωρίζει"». (Ρόμπερτ Φισκ -Βαγδάτη - «ΙΝΤΙΠΕΝΤΕΝΤ» - «ΝΕΑ»).