«Αναγεννημένο» ΝΑΤΟ... «Μπορεί οι τελευταίες εξελίξεις στο Ιράκ να έθεσαν φαινομενικά στο περιθώριο το NATO, πλην όμως στις Βρυξέλλες, αλλά και στη λαμβάνουσα τις αποφάσεις Ουάσιγκτον, ήδη προετοιμάζεται η απάντηση μιας νέου τύπου στρατιωτικής συμμαχίας. Στο "αναγεννημένο" NATO, πιθανές είναι ακόμη και η κατάργηση της ομοφωνίας, η μεταφορά του "στρατιωτικού μυαλού" στο Νόρφολκ των HΠA, η δημιουργία ευρείας στρατηγικής βάσης στην Πολωνία, αλλά και η δυνατότητα άμεσης επέμβασης σε όποιο μέρος του πλανήτη χρειαστεί. Οσοι γνωρίζουν εκ των έσω τις σχεδιαζόμενες αλλαγές, τις περιγράφουν και ως απάντηση των HΠA στις προσπάθειες αμυντικής αυτονόμησης της EE, ενώ τον κίνδυνο να χάσει το μοναδικό NATOικό της στρατηγείο αντιμετωπίζει η Ελλάδα» («ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

Ελλείψει «κοινής απειλής»... «Εχοντας υποστεί αρκετούς κλυδωνισμούς, από τις εντάσεις που έχουν ανακύψει μεταξύ των δύο πλευρών του Ατλαντικού, το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να δέχεται στους κόλπους του νέα κράτη - μέλη και να χάνει το κοινό έδαφος. Το γεγονός ότι σήμερα δεν υπάρχει μια κοινή απειλή που να αποτελεί αφορμή ευρύτερης κινητοποίησης, έχει αναγκάσει την Ατλαντική Συμμαχία να περιορίσει σταδιακά το σκοπό της, καθιστάμενη από μια συμμαχία σε μια "εργαλειοθήκη" πολλαπλών στρατιωτικών και πολιτικών στόχων που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τις συμμαχίες ορισμένων - αλλά όχι όλων - χωρών-μελών του ΝΑΤΟ» («ΓΟΥΟΛ ΣΤΡΙΤ ΤΖΟΡΝΑΛ» - «ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ»).

Χωρίς «εθνικούς στόχους»: «Μετά την ένταξη στην ONE, υπήρξε μία αδυναμία από πλευράς μας να αναδείξουμε τους νέους εθνικούς στόχους, με αποτέλεσμα μικρά ή ασήμαντα γεγονότα, όπως διαφωνίες προσώπων ή άλλα θέματα της παραπολιτικής, να δημιουργούν πολιτικό κλίμα. Γι' αυτό, πέρα από την ανάδειξη και ολοκλήρωση του έργου μας, έχει κρίσιμη σημασία για τη δημιουργία κλίματος νίκης στις επόμενες εκλογές να ανακτήσουμε τον έλεγχο της πολιτικής ατζέντας, προτάσσοντας το δικό μας όραμα και πρόγραμμα για την επόμενη τετραετία» (Γ. Παπαντωνίου - «ΝΕΑ»).