Το ζητούμενο ως δεδομένο! «Η αυτοδυναμία πρέπει να επιτυγχάνεται με τη λαϊκή βούληση, δηλαδή με την αναλογική κατανομή των εδρών στις περιφέρειες κατά τη δύναμη των κομμάτων. Είναι ζητούμενο των εκλογών, δεν μπορεί να είναι δεδομένο του συστήματος. Τελικά, η κυβερνητική πρόταση, ξεκινώντας από τη γερμανική ιδεολογία, καταλήγει στην ελληνική καλπονοθεία της ενισχυμένης δυσαναλογικής. Αν θέλει το γερμανικό σύστημα, δεν έχει παρά να ακολουθήσει πλήρως τη λογική του» (Από το άρθρο της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ).

Προς κυβερνήσεις συνεργασίας: «Η συνισταμένη των τριών βασικών καινοτομιών καταδεικνύει με οφθαλμοφανή τρόπο την πολιτική φιλοσοφία που υποκρύπτει το νέο εκλογικό σύστημα. Το πέρασμα από την εποχή των μονοκομματικών κυβερνήσεων σε μια εποχή κυβερνήσεων συνεργασίας και τη μεταφορά του κέντρου βάρους από την αντιπαράθεση μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας στο - πιο προνομιακό, όπως πιστεύει ο κ. Σημίτης και οι επιτελείς του - πεδίο της αναμέτρησης μεταξύ ευρύτερης Κεντροαριστεράς και Κεντροδεξιάς... Απομένει να μας εξηγήσει ο πρωθυπουργός γιατί η χώρα θα κυβερνηθεί καλύτερα από συνασπισμούς κομμάτων, τα οποία, επί του παρόντος, αδυνατούν να συγκλίνουν και στα πιο στοιχειώδη προβλήματα» (Από το άρθρο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ).

«Εκλογική λεηλασία»... «Με απλά λόγια, η κυβέρνηση προτείνει έναν εκλογικό νόμο κάπως ελκυστικό από το σημερινό προς τα μικρά κόμματα της Αριστεράς, ευελπιστώντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα τα φέρει πιο κοντά στο ΠΑΣΟΚ... Η αντίληψη που επικρατεί στο ΠΑΣΟΚ είναι ότι αφ' ης στιγμής τα μικρά κόμματα της Αριστεράς (και κυρίως ο ΣΥΝ και το ΔΗΚΚΙ) δεχτούν να μπουν σε διαδικασία διαλόγου, θα έχουν μπει οι βάσεις για μια νέου τύπου εκλογική λεηλασία της Αριστεράς, η οποία θα στηρίζεται πλέον στην προοπτική της μελλοντικής κυβερνητικής συνεργασίας υπό τη σκέπη του ΠΑΣΟΚ» (Από το άρθρο του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ).