Η Παλαιστίνια...«"Γιατί θα 'πρεπε να κλαίμε; Είναι σαν να την παντρεύουμε"! M' αυτά τα λόγια απάντησε ο Ταχέρ Τζαραντάτ, αδελφός της 29χρονης Παλαιστίνιας που ανατινάχθηκε στη Χάιφα, παίρνοντας μαζί της στον άλλο κόσμο 19 ψυχές, στο ερώτημα των έκπληκτων δημοσιογράφων: Πώς έγινε και δε δάκρυσε ανθρώπου μάτι στην οικογένεια της Χαναντί, λίγες ώρες μετά τη γνωστοποίηση του θανάτου της και λίγα λεπτά προτού το σπίτι της ισοπεδωθεί από τις μπουλντόζες του ισραηλινού στρατού... H Χαναντί γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Τζενίν και τέλειωσε τις νομικές της σπουδές στην Ιορδανία. Οσοι τη γνώρισαν την περιγράφουν ως μια πολύ ενεργητική κοπέλα, όχι ιδιαίτερα πολιτικοποιημένη. Ασκούμενη δικηγόρος πια, έζησε φριχτές στιγμές, όπως και όλοι οι συμπολίτες της, στη μαρτυρική Τζενίν, όπου εκτυλίχθηκαν οι χειρότερες σκηνές βίας τον φονικό Απρίλιο του 2002... Αλλά η μέρα που δε θα ξεχνούσε ποτέ, στο υπόλοιπο της σύντομης ζωής της, ήταν η 12η Ιουνίου του 2003. Εκείνη την ημέρα, καμουφλαρισμένοι Ισραηλινοί κομάντος σκότωσαν, στην πόρτα του σπιτιού της, τον αδελφό της και έναν ξάδελφό της, μέλη της Ισλαμικής Τζιχάντ. H Χαναντί τα είδε όλα από το παράθυρο...» (Πέτρος Παπακωνσταντίνου - «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

...και ο «μωσαϊκός νόμος»: «Το περασμένο Σάββατο είπε στους δικούς της ότι θα αργούσε γιατί είχε πολλή δουλειά. Κανείς δεν υποπτεύθηκε το παραμικρό. Πέρασε με ευκολία τα μπλόκα των Ισραηλινών... Εφτασε στη Χάιφα.. Το παραθαλάσσιο ρεστοράν "Μαξίμ", που διάλεξαν εκείνοι που την έστειλαν στην αποστολή της, ιδιοκτησία ενός παλαιστινιακής καταγωγής Ισραηλινού, ήταν ένα από τα πιο γνωστά κέντρα όπου Αραβες και Εβραίοι διασκέδαζαν μαζί, συχνά στα ίδια τραπέζια. Εξι νεκροί ήταν Αραβες. Από χθες, η Χαναντί έγινε αφίσα, σύνθημα, θρύλος για τους ομοεθνείς της και κυρίως για τους οπαδούς της Τζιχάντ, που θα ήθελαν ένα παλαιστινιακό κράτος με βασικό νόμο τη "σαρία". Για ειρωνεία της τύχης, η νεαρή νομικός σφράγισε τη ζωή της εφαρμόζοντας το νόμο που δε διδάχθηκε στο πανεπιστήμιο, από Αραβες, αλλά στα σοκάκια της Τζενίν, από Εβραίους "καθηγητές": τον μωσαϊκό νόμο, που προστάζει "οφθαλμόν αντί οφθαλμού"»... (Στο ίδιο).