Τριάντα χρόνια «αλλαγές»... «Νοέμβριος 1973. Τι άλλαξε από τότε; Πολλά. Πρώτα απ' όλα έγινε από τότε ο πόλεμος παντού στον πλανήτη πιο πολύς! Κι όχι μόνον έγινε πιο πολύς, αλλά ανεκλήθη στη νομιμότητα - ως μέσο επίλυσης διεθνών διαφορών φέρνοντας την ανθρωπότητα πίσω στην εποχή πριν από τη δημιουργία της Κοινωνίας των Εθνών (κι ύστερα του ΟΗΕ). Ακόμη χειρότερα: Ανεκλήθη στη νομιμότητα το ναζιστικό δόγμα του προληπτικού πολέμου και η φασιστική ιδεολογία ότι: «Οποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας». Επίσης η πείνα! Η πείνα στην υφήλιο απ' το 1973 ώς σήμερα αγρίεψε. Το ίδιο και η φτώχεια. Βάθυνε το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Γενικώς, η επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού στη Γη (η παγκοσμιοποίηση) ξαναέφερε την ανθρωπότητα στις αρχές του 20ού αιώνα, στην πολιτική των κανονιοφόρων, στην κυριαρχία της ίδιας τότε και τώρα G8» (Στάθης -«ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

...και οι «άμυαλοι»: «Πράγματι άλλαξαν πολλά απ' το 1973 - η χώρα εξαρτάται απ' τις ΗΠΑ περισσότερο παρά ποτέ, η ιδιώτευση θεωρείται εξυπνάδα και η πολιτισμική αποβλάκωση συντονισμός με το σύγχρονο, το in, το (μετα)μοντέρνο(...). Ενα μόνον δεν άλλαξε! Οι πιτσιρικάδες (τότε) και οι πιτσιρικάδες (τώρα), η Αριστερά και οι προοδευτικές δυνάμεις (τότε) και η Αριστερά και οι προοδευτικές δυνάμεις (τώρα) που δεν εννοούν να βάλουν μυαλό (αφήνοντας να τους βάλουν μικροτσίπ στο μυαλό τους) κι επιδιώκουν το καλύτερο σε σύγκριση με το μέλλον κι όχι σε σύγκριση με το παρελθόν!» (Ο ίδιος).

Η «τελευταία λέξη»: «Και έτσι η επέτειος κατάντησε "θέατρο των επωνύμων" που καμώνονται πως κλαίνε την ώρα που καταθέτουν τα λουλούδια τους στην ...κεφαλή του προαυλίου. Απόμειναν όμως και κάποιοι αθόρυβοι και ρομαντικοί(...). Είναι αυτοί που ξέρουν να αντιστέκονται στη σαπίλα χωρίς να εξαγοράζουν την αντίστασή τους με φλουριά. Είναι οι αιώνιοι "Νικηταράδες" που η μοίρα τους γράφει να πεθάνουν πάμπτωχοι, αλλά που "δεν έχουν πει ακόμη την τελευταία λέξη τους"!...» (Χρ. Πασαλάρης - «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ»).