Αξιον απορίας... «Είναι απορίας άξιον πώς το δικαίωμα της επιδιαιτησίας, το οποίο Λευκωσία και Αθήνα απέρριπταν για έναν ολόκληρο χρόνο, έγινε τελικά αποδεκτό και μάλιστα με... ικανοποίηση. H συμφωνία της Νέας Υόρκης είναι χειρότερη της αρχικής πρότασης που είχε καταθέσει ο Κόφι Ανάν με τις επιστολές του της 4ης Φεβρουαρίου. H ουσιαστική διαφοροποίηση αφορά την άμεση εμπλοκή Ελλάδας και Τουρκίας, την οποία δεν επιθυμούσε η Αθήνα» (Αθ. Ελλις - «ΝΕΑ»).

Ανεπιθύμητη διαιτησία... «Απαράδεκτη είναι και η λογική της "προσωποπαγούς διαιτησίας". Οχι μόνο ως εφεύρημα που είναι μοναδικό στη σύγχρονη εμπειρία επίλυσης ενδοκρατικών ή και διακρατικών διαφορών, αλλά και ως προς το πρόσωπο του μεσολαβητή, που δεν εγγυάται ούτε στο ελάχιστο το αδιάβλητο της διαδικασίας... Ολα δείχνουν ότι η "διαιτησία" του (σ.σ. του Κ. Ανάν) θα είναι ευθυγραμμισμένη με τις επιθυμίες των αφεντικών του... Τέτοια πρότυπα "καλών υπηρεσιών" που μπορεί να ανοίξουν την όρεξη και για διαιτησία στο Αιγαίο, καλύτερα να λείπουν...» (Γ. Χαρβαλιάς - «ΕΘΝΟΣ»).

Πολλά τα λεφτά... «Παράλληλα με την προεκλογική μάχη, μια άλλη σκληρότερη, διεξάγεται στα παρασκήνια. Πρόκειται για τον κρίσιμο αγώνα που έχει ως έπαθλο τη διανομή των 100 δισ. ευρώ που πρόκειται να κατανείμει η όποια κυβέρνηση της ερχόμενης τετραετίας από τα κονδύλια του Γ' ΚΠΣ που απομένουν να διατεθούν, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων αλλά και τα επενδυτικά προγράμματα των μεγάλων κρατικών επιχειρήσεων. Πρόκειται για γιγαντιαίο ποσό που φθάνει τα δύο τρίτα του AEΠ της χώρας πέρυσι και σ' αυτό δεν έχει συνυπολογιστεί ο ενδεχόμενος τζίρος που θα προκύψει από νέα προγράμματα αποκρατικοποίησης, καθώς και παραχώρηση σε ιδιώτες λειτουργιών κρατικών οργανισμών. Το διακύβευμα είναι μεγάλο και ανάλογο είναι το πάθος με το οποίο οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι ρίχνονται στη μάχη για να επηρεάσουν όχι τόσο τη γενική πολιτική που θα εφαρμοστεί όσο τις κρίσιμες επιχειρηματικές επιλογές που διαμορφώνουν το τοπίο της εγχώριας αγοράς» («ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).