«Τα επόμενα χρόνια δε θα είναι τόσο ρόδινα. Θα υπάρχει ανώμαλη προσγείωση στην αγορά εργασίας. Η "νάρκη" του ασφαλιστικού δύσκολα αντιμετωπίζεται και το πρόβλημα γιγαντώνεται» (δηλώσεις του Α. Μουρμούρα, στελέχους του ΔΝΤ, ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

«Οι συστάσεις του κ. Γκαργκάνα για περιορισμένες αυξήσεις στα κατώτερα ημερομίσθια και γενικότερα στους μισθούς των εργαζομένων μπορεί να εξυπηρετούν δημοσιονομικές σκοπιμότητες, όμως έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το αίσθημα σκληρής λιτότητας που βιώνουν οι περισσότερες οικογένειες (του Πάνου Αμυρά, ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ).

«Τελευταίο γκραν σουξέ, το θεσπέσιο επιχείρημα ότι επειδή φέτος το Καθολικό Πάσχα συμπίπτει με το ορθόδοξο, πλάκωσαν οι Ιταλοί στα ελληνικά αμνοερίφια και τα βούτηξαν σε υψηλές τιμές, οπότε εμείς θα τα αγοράσουμε σε... ακόμα υψηλότερες. Δεν είναι, μα πείτε μου, δεν είναι υπέροχο;» (Ρίκα Βαγιάννη, στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).

«Σ' έναν κόσμο όπου ο κατάλογος των πολυκαταστημάτων ΙΚΕΑ έχει ξεπεράσει την κυκλοφορία της Βίβλου, με 115 εκατομμύρια αντίτυπα να έχουν σταλεί ήδη στους υποψηφίους ανά τον κόσμο πελάτες, η κουλτούρα κι ο δημόσιος χώρος έχουν μεταμορφωθεί σε κάτι που δύσκολα προσδιορίζεται. Ο επονομαζόμενος κόσμος των πολυεθνικών εταιρειών έχει μεταβάλει, σ' ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, όλες τις πολιτισμικές θέσεις, που ως χτες θεωρούνταν κατεστημένες σε καθαρά εταιρικά ζητήματα, εγκαθιδρύοντας μια νεοφανή εποχή, όπου το όνομα μιας πολυεθνικής σημαίνει σχεδόν ό,τι και το όνομα μιας χώρας - δεδομένου ότι ο κύκλος εργασιών των μεγαλύτερων επιχειρήσεων ξεπερνά κατά πολύ το ΑΕΠ πολλών χωρών μαζί» (άρθρο του Μ. Ανδριωτάκη, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).