«Πληρώσαμε για τη γη 8 δολάρια το τετραγωνικό μέτρο και μετά από 18 μήνες ήταν έτοιμο ένα σύγχρονο εργοστάσιο 35.000 τ.μ. Η επένδυση έφθασε έως τώρα τα 7 εκατομμύρια ευρώ για την Coco-mat που απασχολεί περίπου 1.000 εργαζόμενους. Ανάμεσά τους υπάρχουν εκείνοι που παίρνουν μεροκάματο 1,5 ευρώ και τρία γεύματα. Είναι οι εργάτες που έρχονται κατά εκατομμύρια από την ύπαιθρο, δουλεύουν 340 μέρες το χρόνο και πηγαίνουν τις 20 μέρες στην άλλη άκρη της αχανούς χώρας με ένα κομπόδεμα 600 ευρώ. Εμείς τους χαρίζουμε κι ένα κρεβάτι Coco-mat. Υπάρχουν όμως και άλλοι εργαζόμενοι σε επίπεδο μάνατζερ που ξέρουν άπταιστα αγγλικά και κομπιούτερ πληρώνονται με μισθό 300-1.500 ευρώ. Είναι αυτοί που αποτελούν και την τεράστια ανερχόμενη καταναλωτική δύναμη της Κίνας. Μιλούμε για 500 εκατομμύρια ανθρώπους που θέλουν να καταναλώσουν» (ο βιομήχανος Παύλος Ευμορφίδης / «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

«Ο θόρυβος που έχει ξεσπάσει στις δύο όχθες του Ατλαντικού για τα μέτρα προστασίας από τις ραγδαία αυξανόμενες κινέζικες εισαγωγές κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων θα έπρεπε να ερμηνευτεί ως αυτό που πραγματικά είναι: Μια ιδιοτελής πρόφαση εκ μέρους των συμφερόντων που εκφράζουν οι παραγωγοί και μια επαίσχυντη εκδήλωση καιροσκοπισμού από τους πολιτικούς οι οποίοι είναι πρόθυμοι να τους "καλοπιάσουν". Η εναντίωση θα πρέπει να είναι σθεναρή» (το άρθρο στους «FINANCIAL TIME» /«ΗΜΕΡΗΣΙΑ»).