«Κατά τη διάρκεια του κατακερματισμού της Γιουγκοσλαβίας οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους υπεραμύνθηκαν σθεναρά των πολιτικών αξιών στα Βαλκάνια, καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια για τη διατήρηση των πολυεθνικών κρατών. Σήμερα έφθασε η στιγμή να αφήσουμε τον πραγματισμό να υπερισχύσει των μεγάλων αρχών και να προχωρήσουμε αποφασιστικά προς την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου (...) η διεθνής κοινότητα πρέπει να επανεξετάσει την αντίθεσή της στη διχοτόμηση του Κοσσυφοπεδίου» (ο Τσαρλς Κάπτσαν, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Τζορτζτάουν της Ουάσιγκτον - Le Monde/ΤΟ ΒΗΜΑ)

«Η οικονομία του Κοσσυφοπεδίου παραμένει αποτελματωμένη, αν και έχει ένα μεγάλο και νεαρό εργατικό δυναμικό και εντυπωσιακές πηγές ορυκτού πλούτου (...) σημαντικό ρόλο παίζουν και τα ασαφή δικαιώματα ιδιοκτησίας. Το κτηματολόγιο του Κοσσυφοπεδίου μεταφέρθηκε στο Βελιγράδι το 1999 και έκτοτε δεν έχει επιστραφεί. Αυτά τα αρχεία είναι ελάχιστης σημασίας για το Βελιγράδι, αλλά θα έφερναν ανεκτίμητα οφέλη αν επιστρέφονταν στην Πρίστινα» (ο Σόρεν Γέσεν - Πέτερσεν, επικεφαλής της διοικητικής αποστολής του ΟΗΕ στο Κοσσυφοπέδιο).

«Η είδηση περνά στα μονόστηλα αλλά έχει βαρύνουσα σημασία για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να υπογράψουν συμφωνία για την εγκατάσταση στρατιωτικής βάσης στη Ρουμανία, εξέλιξη που ανοίγει το δρόμο για παρόμοια συνεργασία και με τη Βουλγαρία (...) για πρώτη φορά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου η αμερικανική στρατιωτική παρουσία θα βρεθεί τόσο κοντά στην πρώην ΕΣΣΔ σε μόνιμη βάση. Η παρουσία των βάσεων στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας θα στηρίξει πολιτικά φιλοδυτικές εξελίξεις στην Ουκρανία, τη Λευκορωσία και τον Καύκασο. Πρόκειται για την πρώτη, μετά τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς το 1999 και το 2004, έμπρακτη αξιοποίηση των νέων Συνόρων της Ατλαντικής Συμμαχίας» (ο Γ. Καπόπουλος στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).