«Αν ρωτήσεις τους νέους μετανάστες στα γκέτο της Γαλλίας τι τους ωθεί στη βία, θα σου απαντήσουν: "Δεν είμαστε ταραχοποιοί, είμαστε επαναστάτες" και πιθανότατα θα συμπληρώσουν αυτό που ακούγεται από γειτονιά σε γειτονιά: "Δεν υπάρχουν επιλογές. Είμαστε έτοιμοι να τα θυσιάσουμε όλα, αφού δεν έχουμε τίποτα"» (το ρεπορτάζ στο ΕΘΝΟΣ).

«Η απαξίωση των πολιτικών κομμάτων φαίνεται ότι δεν αντισταθμίζεται από τις εθελοντικές οργανώσεις, ή, τις κοινοτικές υπηρεσίες, επειδή οι θεσμοί αυτοί δεν επεμβαίνουν στη συγκρότηση των αντιλήψεων για τον κόσμο, αλλά επεμβαίνουν σε προβλήματα και δίνουν λύσεις όπως οι γιατροί. Σε αυτή την "άγρια" κοινωνία που απαξίωσε, ή, εγκατέλειψε τα στοιχεία που την έκαναν πολιτική (το σχολείο και το πολιτικό κόμμα), χωρίς πρόσβαση στην "εκπολιτιστική" επίδραση της οικονομίας, αλλά γαλουχημένη με την ευρωπαϊκή κουλτούρα δεν αφήνει και την τύχη της στο Θεό, λίγα πράγματα έχουν μείνει για να δείξει ότι υπάρχει: η βία, η προκατάληψη και η ακρότητα και κυρίως η απουσία κανόνων που η νεολαία διδάσκεται καθημερινά και αντιδρά μέσα από αυτήν» (η Σοφία Βιδάλη στο ΒΗΜΑ).

«Οταν οι επιταγές της "ελεύθερης αγοράς" αντί να "βλέπουν" την παγκόσμια ανισότητα και να επιχειρούν την "εντόπια" καταπολέμησή της, συνεχίζουν να εστιάζουν το ενδιαφέρον τους μόνο στους "δείκτες" παραβλέποντας τόσο βολικά πως πίσω από τους δείκτες υπάρχουν άνθρωποι, όσο οι πολιτικο-οικονομικοί ταγοί κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν το παράδοξο ποτέ άλλοτε πάνω σε τούτον τον πλανήτη να μην έχει δημιουργηθεί τόσος πλούτος, που όμως διαρκώς τον απολαμβάνουν όλο και λιγότεροι, τόσο οι "αιτίες" (με όποιο "εθνικό" χαρακτηριστικό και να επιχειρείται να περιβληθούν ανάλογα...) θα πληθαίνουν! » (ο Θάνος Οικονομόπουλος στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).