«Το "πλάκωμα" μεταξύ των 25 κοινοτικών ηγετών, για το ποια χώρα θα πληρώσει τα περισσότερα και ποια θα εισπράξει τα περισσότερα από τον προϋπολογισμό της Ενωσης, είναι αλήθεια πως αγγίζει τα όρια της αηδίας, ανάλογης με αυτήν που θα νιώθαμε αν βλέπαμε πώς φτιάχνουν και τι βάζουν μέσα στα λουκάνικα. Εχουμε πλημμυρίσει τις τελευταίες ημέρες με παραπλανητικές δηλώσεις και μακιγιαρισμένα, κατά τα συμφέροντα κάθε κοινοτικής χώρας, στατιστικά στοιχεία που στηρίζουν τις διεκδικήσεις της σε αυτή τη μεγάλη διαπραγμάτευση κορυφής που αρχίζει σήμερα στις Βρυξέλλες. Οι πιο εκτεθειμένοι, πάντως, από όλους είναι οι ταλαίπωροι οι δημοσιογράφοι, που πρέπει να ξεμπλέξουν το ψέμα από την αλήθεια, για να δώσουν στους αναγνώστες και ακροατές τους κάποια - όλα είναι αδύνατον, αφού είναι καλά κρυμμένα - αληθινά στοιχεία γύρω από το νέο κοινοτικό προϋπολογισμό» (του Γιώργου Δαράτου/ «ΗΜΕΡΗΣΙΑ»).

«Η διεθνής (βλ. αμερικανική) αστυνόμευση, με στόχο την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, είναι ένα φαινόμενο των ημερών, που ασφαλώς εξελίσσεται και εντός ευρωπαϊκού εδάφους. Από κει και πέρα οι αντιστάσεις και η αντίληψη εθνικής αξιοπρέπειας της κάθε κυβέρνησης προσδιορίζουν τα περιθώρια δράσης των ξένων πρακτόρων. Στην προκείμενη περίπτωση δεν είχαμε την απαίτηση να κηρύξει ο Βουλγαράκης πόλεμο στην Ιντέλιτζενς και το FBI. Απλά και μόνον η επικοινωνιακή διαχείριση της υπόθεσης και το μπαλάκι των ευθυνών από υπουργείο σε υπουργείο παρέπεμπε σε κωμωδία» (του Γιώργου Χαρβαλιά/ «ΕΘΝΟΣ»).

«...Σε έκθεση του Ισπανού βουλευτή Luis Maria De Puig, η οποία συζητήθηκε στην Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης την περασμένη εβδομάδα στο Παρίσι(...) σε ό,τι αφορά τα κίνητρα για τη στρατολόγηση των Ευρωπαίων πολιτών σε τρομοκρατικές δράσεις, επισημαίνεται ότι μία σειρά από συμπεριφορές της δύσης έχουν ήδη δημιουργήσει μία "δεξαμενή" τέτοιων ατόμων που είναι έτοιμα να γίνουν ανθρώπινες βόμβες, επειδή δεν έχουν, εκτός από τη ζωή τους, τίποτε άλλο να χάσουν» («Το ΠΟΝΤΙΚΙ»).