«Η ελευθερία του Τύπου, φρούριο δημοκρατίας, δεν έχει παύσει να ανήκει στα συνταγματικά κατοχυρωμένα θεμέλια του κράτους δικαίου. Στην εξουσιαστική κατάχρησή του όμως ο Τύπος γίνεται φρούριο - φυλακή. Χειραγωγεί και υπονομεύει την πολιτική ζωή, καθώς και τα ατομικά δικαιώματα (...) μια εξήγηση που κυριαρχεί στο "παγκόσμιο χωριό" είναι ότι ο δημοσιογραφικός λόγος προσαρμόζεται βασικά στις δηλωμένες ή στις εικαζόμενες θέσεις των ιδιοκτητών των μέσων μαζικής επικοινωνίας, των διαφημιστών και άλλων ισχυρών χορηγών (...) η εποχή όπου οι δημοσιογράφοι ενέπνεαν την κατασκευή φανταστικών ηρώων (από Τεν τεν έως Σούπερμαν) παρήλθε. Τώρα υπάρχουν ακτινοβόλα είδωλα που εκπέμπουν αύρα εξουσίας, οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής. Δίπλα τους βέβαια βρίσκονται οι σεμνοί αχθοφόροι της είδησης και της κριτικής που φθάνουν κάποτε σε αυταπάρνηση ζωής. Ανάμεσά τους υπάρχει χάσμα, ακόμη κι αν εδρεύουν στο ίδιο γραφείο» (ο Νίκος Παρασκευόπουλος, καθηγητής Νομικής στο ΑΠΘ/ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

«Ενας θυρωρός στο Μπέλφαστ κερδίζει 200 ευρώ την εβδομάδα. Ο Γερμανός ποδοσφαιριστής Μίκαελ Μπάλακ, που θα παίζει από τη νέα περίοδο στην Τσέλση, θα κερδίζει το ίδιο διάστημα 190.000 ευρώ. Μήπως κάτι δεν πάει καλά;» (η ερώτηση από τον Μιχάλη Μητσό στα «ΝΕΑ»).

«Η ψυχαγωγία δεν είναι μόνο Eurovision όπως θέλουν να μας πείσουν. Οι καλλιτέχνες δεν είναι μόνο σαλόνια και κοσμηματοπωλεία. Το μυαλό δεν είναι μόνο άχυρα. Η μουσική δεν είναι μόνο τέρατα. Η εικόνα δεν είναι μόνο χα χα χου χα. Φίλε να ξέρεις. Μεγεθύνουν τα σκουπίδια, για να σκοτώσουν την ελπίδα. Πριμοδοτούν τη μαζική υστερία για να δολοφονήσουν την ατομική σου ελευθερία. Γελάνε και χλευάζουν, αλλά στο βάθος τρέμουν στην ιδέα να συνειδητοποιηθείς και να τους πετάξεις στον ζωολογικό κήπο της Ιστορίας» (ο Δημήτρης Δανίκας στα «ΝΕΑ»).