«Ο αριθμός των ανέργων διεθνώς το 2006 παρέμεινε σε ιστορικά υψηλό επίπεδο παρά τον ισχυρό ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης, σύμφωνα με το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (ILO) στην ετήσια έκθεσή του "Παγκόσμιες τάσεις απασχόλησης". Το ποσοστό της παγκόσμιας ανεργίας διαμορφώθηκε πέρυσι στο 6,3% του εργατικού δυναμικού της Γης, σχεδόν στα επίπεδα του 2005 (6,4%) και σαφώς υψηλότερα σε σχέση με μια δεκαετία πριν (6,1% το 1996) (...) Ο αριθμός των ανέργων έφθασε το 2006 στο ύψος ρεκόρ όλων των εποχών, των 195,2 εκατομμυρίων (λίγο πάνω από τα 194,7 εκατ. ανέργων του 2005). Βέβαια, για να έχει κανείς πληρέστερη εικόνα, πρέπει να λάβει υπόψη του ότι 1,37 δισ. άνθρωποι έχουν μεν εργασία, αλλά είναι εγκλωβισμένοι στη φτώχεια, αφού ζουν με λιγότερα από 2 δολάρια τη μέρα, καθώς δεν υπάρχουν αρκετές, αξιοπρεπείς και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας για να βγουν από αυτό τον φαύλο κύκλο.

Το βασικό μήνυμα της έκθεσης του ILO - που καταρρίπτει τον φιλελεύθερο μύθο της παγκοσμιοποίησης ως "γεννήτριας" πλούτου για όλους - είναι ότι η συνεχιζόμενη ισχυρή ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας εδώ και χρόνια (5,2% αύξηση του παγκόσμιου ΑΕΠ το 2006 και 4,9% το 2005, σύμφωνα με εκτίμηση του ΔΝΤ) δεν έχει καταφέρει να μειώσει ούτε την ανεργία ούτε τη φτώχεια - και η τάση αυτή αναμένεται να συνεχιστεί και το 2007. Αν η ανεργία δε μειώνεται ουσιαστικά παρά την ισχυρή ανάπτυξη, τι θα συμβεί όταν κάποτε - αργά ή γρήγορα - η ανάπτυξη τελματώσει; Η ισχυρή ανάπτυξη μεταφράζεται κυρίως σε άνοδο της παραγωγικότητας και λιγότερο της απασχόλησης. Ενώ η παγκόσμια παραγωγικότητα αυξήθηκε κατά 26% την τελευταία δεκαετία, η παγκόσμια απασχόληση μόνο κατά 16,6%».

(τα στοιχεία από το ρεπορτάζ του Π. Δρακόπουλου στην «Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»)