«Με πήγαν στον Λάμπρου. Παρόντες και ο Μάλλιος και ο Μπάμπαλης. Αρχισε το ξύλο με χτυπήματα κυρίως στο κεφάλι (...) στις 4 το πρωί με πήγαν στην "ταράτσα". Με απειλούσαν να με πετάξουν στο δρόμο (...) πίεζαν με το πιστόλι τους τη μύτη μου (Μπάμπαλης) απειλούσαν να με εκτελέσουν. Μου φράξανε το στόμα με παλιόπανα, με χτύπαγαν με σακούλια με άμμο στο κεφάλι (...)

»Με τον υπαστυνόμο Γκραβαρίτη με πήγαν στο 505 Τάγμα Πεζοναυτών Διονύσου. Με παρέδωσαν στον διοικητή ταγματάρχη Ιωάννη Μανουσακάκη, που όταν είδε ότι δεν πρόκειται να προδώσω με παρέδωσε στον ανθυπολοχαγό Μαυρομάτη που επί 15 μέρες με υπέβαλε σαν μανιακός στα φοβερότερα βασανιστήρια με το ειδικό συνεργείο τον Κων/νο Μπούφα, Βασίλη Ιωαννίδη, τον ανθ/στή Σεϊτανίδη και άλλους. Με ξάπλωσαν σ' ένα ράντζο στρατιωτικό μπρούμυτα ενώ τα πόδια μου εξείχαν. Πίεζαν το κεφάλι μου για να μη κινούμαι, άλλος τη μέση μου και χτυπούσαν όλοι μαζί με ξύλο τις πατούσες μου, τα πλευρά μου, την πλάτη, παντού (...) ο Μανουσάκης διέταξε να με χτυπούν με σίδερο κι όχι με ξύλο, μετά διέταξε σιδεροσωλήνα (...) με μετέφεραν στο πειθαρχείο, ένα κελί γεμάτο νερό. Χτυπούσαν με πέτρες όλη τη νύχτα την πόρτα για να μη μπορώ να κλείσω μάτι και έλεγαν πως το πρωί θα με εκτελέσουν (...) έξω ήταν χιόνι (...) με βασάνιζαν πια στο ύπαιθρο, μ' έκαιγαν με τσιγάρα με καυτό σίδερο στα χέρια, στους μηρούς, στα πόδια, με κατάβρεχαν στα χιόνια με παγωμένο νερό (...) επί 25 μέρες ανακρίσεις, ξύλο, απειλές, βρισιές, ρίξιμο πάνω στα χιόνια.

»Πέσανε όλα τα νύχια των ποδιών μου. Το πρόσωπό μου παραμορφωμένο, μελανό, το ίδιο όλο μου το σώμα. Με κρέμαγαν μ' ένα καλώδιο από τα χέρια και το ένα πόδι, αφήνοντάς με να στηρίζομαι στο άλλο. Επεφτα και κρεμόμουνα μόνο από τα χέρια. Οταν μελάνιαζα σταματούσαν, μ' έλυναν και με χτυπούσαν, με οριζόντιες παλάμες στα πλευρά, στο στήθος, στη μέση».

(επώνυμη μαρτυρία φοιτήτριας 24 χρόνων που περιέχεται στο «Ειδικόν Δελτίον Νο 3» της Επιτροπής Βοήθειας Πολιτικών Κρατουμένων με ημερομηνία 30 Μάρτη 1970 - φυλάσσεται στο αρχείο του ΚΚΕ).