«Σε αυτά τα κράτη λοιπόν, που οι κυβερνήσεις τους μοιάζουν ολοένα και πιο πολύ με ιδιωτικές επιχειρήσεις, δεν είναι να απορεί κανείς που οι σοσιαλδημοκράτες ακούνε ολοένα και πιο συχνά αυτή την πικρή φράση: "κύριοι, απολύεστε!" (...) σε απόγνωση οι σοσιαλδημοκράτες τραβούν κάθε τόσο άσους από το μανίκι, εναλλάσσοντας διαρκώς νέα ηγετικά πρόσωπα, χωρίς ωστόσο να αλλάζουν πολιτική (κάποιοι έλεγαν ειρωνικά πως ο ορισμός του "τρίτου δρόμου" είναι "αυτό που κάνει κάθε φορά ο Τόνι Μπλερ"). Είδαμε τις συνέπειες αυτών των εναλλαγών στη διάλυση του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).

«Στερούνταν στοιχειώδους πολιτικής αντίληψης. Δεν αντιλαμβάνονταν πώς έχουν τα πράγματα (...) η αδυναμία αντίληψης μιας ολόκληρης ομάδας ανθρώπων αποτυπώνεται πλήρως και στη δήλωση του Γ. Παπανδρέου. Είναι η μοναδική δήλωση πολιτικού αρχηγού στην παγκόσμια ιστορία ο οποίος αναλαμβάνει προσωπικά την ευθύνη της ήττας και ζητεί από την παράταξη να ανανεώσει την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του. Αν όντως παραδέχεται ότι φταίει, τότε γιατί μένει;» (ο Γ. Πρετεντέρης στο ΒΗΜΑ).

«Ο επανεκλεγείς πρωθυπουργός της Ελλάδας Κώστας Καραμανλής βρίσκεται ενώπιον δύσκολων πολιτικών επιλογών (...) την από μακρόν αναμενόμενη αλλαγή του ανταποδοτικού συνταξιοδοτικού συστήματος και τη συνταγματική αναθεώρηση που θα βάλει τέλος στο κρατικό μονοπώλιο στην ανώτατη εκπαίδευση (...) η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένει ταχεία ανάληψη δράσης (...) οι αναλυτές πάντως είναι επιφυλακτικοί για τη δυνατότητα του κ. Καραμανλή να προωθήσει ταχύτατα αυτές τις αλλαγές» (το άρθρο σε Financial Times /ΗΜΕΡΗΣΙΑ).