«Η επίκουρη καθηγήτρια του ΑΠΘ και καθηγήτρια της Γαλλικής κυρία Ρεπούση προΐσταται τώρα σειράς σεμιναρίων με θέμα: "Πως να διδάξουμε το Ολοκαύτωμα στο Νηπιαγωγείο (σ.σ.!!) και στο Δημοτικό Σχολείο", σε συνεργασία με το International School for Holocaust. Επειδή δεν μπορώ να φαντασθώ ότι η κυρία Ρεπούση θα διδάσκει σε πεντάχρονα νήπια ή δεκάχρονα παιδάκια ότι οι Εβραίοι "συνωστίζονταν" μπροστά απ' τους θαλάμους αερίων, ελπίζω ότι θα "στρογγυλέψει" αλλιώς, πιο παιδαγωγικά, την τραγωδία. Πώς; Δεν ξέρω. Απλώς έχω φρικάρει. Σαν παιδάκι δέκα χρόνων μπροστά στην Κτηνώδη Δύναμη του Εγκλήματος που μπορούν να διαπράττουν οι Στόκοι μέσα στους Εφιάλτες μου...» (ο Στάθης Σ. στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Είναι προφανές ότι στην αναζήτηση στρατηγικής για τη συνταξιοδότηση πρέπει να δοθεί έμφαση στην αποταμίευση και στην πρωτοβουλία των πολιτών να αποταμιεύσουν για το μέλλον τους. Κάποια στιγμή θα πρέπει να πούμε με ειλικρίνεια στους σημερινούς 45άρηδες και κάτω ότι απαιτείται να βρουν τρόπους να "βάζουν στην άκρη για τη σύνταξη" γιατί αλλιώς δεν μπορούν να περιμένουν επαρκή εισοδήματα στη συνταξιοδότησή τους που γι' αυτούς θα έχει στατιστικά μεγαλύτερη διάρκεια από τους σημερινούς συνταξιούχους» (το άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).