«Η νεοελληνική κοινωνία κρύβει πολλά, πάρα πολλά Ζωνιανά. Κάθε εβδομάδα βλέπουμε στους δρόμους απίθανους τύπους, επιχειρηματίες κ.ά., να κυκλοφορούν με προπομπό μοτοσικλετιστή, τζιπ με μπλε αστυνομικό φανάρι και συνοδευτικό. Οι σωματοφύλακές τους κλείνουν τον δρόμο για να περάσουν και συμπεριφέρονται σαν να είναι πρόεδροι ή πρωθυπουργοί στην αστυνομική ορολογία (...) Ο ένας στέλνει τον μοτοσικλετιστή του που είναι ντυμένος Ζητάς να κλείσει τη διασταύρωση για να στρίψει στην Κηφισίας. Ο άλλος εξυπηρετεί όσους παρέστησαν σε εκδήλωση της εταιρείας του, κλείνοντας με δικό του άνθρωπο πολυσύχναστη διασταύρωση (...) έχουμε φτάσει να έχουμε "νονούς", τους οποίους έχουν δικαίως ως πρότυπο οι κακορίζικοι χασισέμποροι των Ζωνιανών (...) Τα Ζωνιανά μας τα εξέθρεψαν, τα προστάτευσαν και τα τάισαν (αφού ταΐστηκαν) οι πολιτικοί μας. Τώρα (...) νιώθουν ότι έχουν το θάρρος να καθαρίσουν τη βρώμα (...) Πίσω από κάθε μεταρρύθμιση που δεν προχωράει (...) κρύβονται κάποια "Ζωνιανά" που αντιστέκονται. Ζητείται πολιτικό θάρρος» (ο Αλέξης Παπαχελάς στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Η κυβέρνηση στήνει εκ νέου το περυσινό σκηνικό, όταν όξυνε τη σύγκρουση στον χώρο της Παιδείας για να εμφανιστεί η ίδια ως δύναμη μεταρρύθμισης και τάξης. Η Αριστερά, η οποία ουδόλως ενδιαφέρεται για μεταρρύθμιση ή τάξη, είναι έτοιμη να ξαναπαίξει τον ρόλο εκείνου που αντιτίθεται στη μεταρρύθμιση και αδιαφορεί για την τάξη (...) τον λογαριασμό θα τον πληρώσει και πάλι το ΠαΣοΚ: τη στιγμή της σύγκρουσης δε θα μπορεί να συνταχτεί ούτε με τους μεν ούτε με τους δε (...) και οι δύο έχουν συμφέρον να συνθλιβεί το ΠαΣοΚ» (ο Γ. Πρετεντέρης στο ΒΗΜΑ).