«On air, αλλά όχι από το κοντρόλ, έμαθε ο κ. Γ. Αυτιάς ότι "ο Αρχιεπίσκοπος κατέληξε", όπως ανακοίνωσε συντετριμμένος στο τηλεοπτικό κοινό. Χτύπησε το κινητό του τηλέφωνο, έκανε λίγο στην άκρη, προτρέποντας τους καλεσμένους του να συνεχίσουν για λίγο μόνοι και γύρισε αμέσως, μην μπορώντας ν' αντέξει αυτό που είχε ακούσει στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. "Συνέβη ό,τι το χειρότερο", είπε και ακολούθησε μια εκκωφαντική σιωπή... Η σκηνή παίχτηκε ξανά λίγο αργότερα για όσους δεν είχαν ξυπνήσει πρωί. Σήμερα που θα δούμε τα νούμερα της τηλεθέασης θα καταλάβουμε αν αυτή η νέα μέθοδος ανακοίνωσης της είδησης στον παρουσιαστή μέσω του κινητού και όχι μέσω του ακουστικού μπορεί να υιοθετηθεί και για άλλα μεγάλα γεγονότα...» (ό,τι πιο σοβαρό διαβάσαμε για το θάνατο του Χρήστου Παρασκευαΐδη, στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Κατά τη δεκαετία του 1990 η συνδικαλιστική πυκνότητα φθίνει και καταλήγει σε ποσοστά κάτω του 30%. Η τάση μείωσης του ποσοστού των συνδικαλισμένων, που συνεχίζεται σήμερα, αποδυναμώνει και τα ελληνικά συνδικάτα τα οποία αδυνατούν να προσελκύσουν νέα μέλη κυρίως από τις νεότερες γενιές και τα νέα "κοιτάσματα" της απασχόλησης. Εν τούτοις, ακόμη και όταν επιτυγχάνεται η αύξηση μελών των οργανώσεων όπως συμβαίνει την τελευταία δεκαετία, αυτή δεν ακολουθεί τους ρυθμούς αύξησης της μισθωτής απασχόλησης, με αποτέλεσμα η πυκνότητα των συνδικάτων να ακολουθεί φθίνουσα πορεία παρά την αύξηση του αριθμού των μελών τους» (οι εκτιμήσεις του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ στα ΝΕΑ).