«Ο ανταγωνισμός για την παραγωγικότητα εντείνεται ακατάπαυστα στις πλάτες των εργαζομένων από τους μετόχους των επιχειρήσεων που θέλουν ολοένα και μεγαλύτερα ποσοστά κέρδους. Στη Γαλλία, γράφει ο αρχισυντάκτης που περιοδικού "Νουβέλ Ομπζερβατέρ" Ζαν-Μαρσέλ Μπουγκερό, "το 1980, το 2-3% εθεωρείτο ένα φυσιολογικό ποσοστό κέρδους. Το 1990 έφτασε στο 10%. Το 2000, στο 15%. Και σήμερα τείνει να ξεπεράσει το 20%!" Τα διευθυντικά στελέχη των επιχειρήσεων ζουν περισσότερο από τους εργάτες τους, διαπιστώνει έρευνα του γαλλικού δημογραφικού ινστιτούτου Ined. Ενας εργάτης 35 ετών μπορεί να ελπίζει πως θα ζήσει άλλα 41 χρόνια (τα 17 από αυτά θα μπαινοβγαίνει στα νοσοκομεία), ενώ ένα διευθυντικό στέλεχος άλλα 47 (χωρίς σοβαρά προβλήματα υγείας). Μια ταινία του Νίκολας Κλοτζ, "Το ανθρώπινο ζήτημα" (2007), παρομοίαζε τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι επιχειρήσεις με τις ναζιστικές μεθόδους. Τα θύματα από τα ναζιστικά στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας τα μετρήσαμε και τα βρήκαμε πολλά. Ελπίζουμε να αποδειχτούν λιγότερα τα θύματα στα σύγχρονα στρατόπεδα εργασίας, όπου η καταμέτρηση αρχίζει μόλις τώρα» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).

«Για την παραμονή της στην Αθήνα η διάσημη καλλιτέχνις δεν είχε παράλογες και τρελές απαιτήσεις. Ζήτησε λιμουζίνα (Mercedes 600) με οδηγό για τις προσωπικές της μετακινήσεις, σουίτα πολυτελείας με king size κρεβάτι, άπλετη θέα και πρόσβαση σε ιδιωτικό γυμναστήριο με κλειστή πισίνα και γαλλική σαμπάνια στα καμαρίνια. Το μενού της διατροφής της περιλαμβάνει ντομάτες με μοτσαρέλα, ποικιλία σαλατικών και τυριών, πράσινο τσάι, κόκκινο κρασί, κακάο σε ρόφημα και ζυμαρικά με τυρί έτοιμα να σερβιριστούν μία ώρα πριν την παράσταση στο Μέγαρο Μουσικής. Μετά το τέλος της συναυλίας θα δειπνήσει σε εστιατόριο πολυτελείας ειδικευμένο στη μεσογειακή κουζίνα» (ρεπορτάζ για τη συναυλία της Τζέιν Μπίρκιν - ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ).