«"Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι σαφές. Η δεξιά θα κυβερνήσει", δήλωσε ο κ. Βελτρόνι» (για τις εκλογές στην Ιταλία, στη Ναυτεμπορική).

«Τα αριστερά κόμματα που συμμετείχαν στους κεντροαριστερούς συνασπισμούς ήταν φυσικά συνυπεύθυνα για τις αντιλαϊκές επιλογές και δικαίως απαξιώθηκαν πλήρως στα μάτια του ιταλικού λαού (...) Οι ψηφοφόροι είδαν τη συγκρότηση του συνασπισμού "Αριστερά - Ουράνιο Τόξο" ως ευκαιριακή σύμπραξη εκλογικής επιβίωσης των "ριγμένων" μιας αποτυχημένης κυβέρνησης και φυσικά τους περιφρόνησαν αντί να τους λυπηθούν, με συνέπεια το εκμηδενιστικό για την Αριστερά εκλογικό αποτέλεσμα» (για το ίδιο θέμα ο Γ. Δελαστίκ στο ΕΘΝΟΣ).

«Τους τελευταίους ...μήνες παρακολουθήσαμε μια σειρά από εκλογικές αναμετρήσεις σε όλον τον κόσμο: στη Σλοβενία, την Ισπανία, την Πολωνία, την Κύπρο, την Ιταλία και την Ελλάδα, αλλά και στο Κοσσυφοπέδιο, την Κροατία, τη Σερβία και αλλού. Δυσκολεύεται να διακρίνει κανείς στοιχειώδεις διαφορές ανάμεσα στα πολιτικά προγράμματα των κομμάτων της εξουσίας (...) τα πολιτικά προγράμματα έχουν γίνει ανταλλάξιμα. Αυτό ακριβώς υποδηλώνει η αόριστη συνθηματολογία τους (μέλλον, πρόοδος, αλλαγή) (...) οι εκλογές δε στηρίζονται πια σε προγράμματα αλλά σε εικόνες, δε στηρίζονται πια σε ιδέες αλλά στα πρόσωπα των υποψηφίων (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).

«Για να μετατραπεί το ξέσπασμα της λαϊκής οργής σε απειλή για την καθεστηκυία τάξη χρειάζεται να υπάρχει μια οργανωμένη πολιτική ηγεσία έτοιμη να στρέψει την οργή εναντίον του κράτους» (η ανάλυση στο ΒΗΜΑ).