«Ευθέως τις παρομοιάζω (σ.σ. κάποιες φοιτητικές παρατάξεις) με τους αυτόκλητους σωτήρες που στις 21 Απριλίου 1967 θέλησαν να σώσουν δήθεν τη δημοκρατία. Ετσι κι αυτοί τώρα, θέλουν να σώσουν δήθεν το δημόσιο πανεπιστήμιο αλλά στην πραγματικότητα το καταστρέφουν» (στη γραμμή «Βήμα» - Μπίστης και ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης Ιωακείμ Γρυσπολάκης / ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Στην Κουμουνδούρου εκτιμούν ότι η συντήρηση στην επικαιρότητα της συζήτησης περί συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά τους ωφελεί, ενώ φοβούνται πως αν τα "κεντροαριστερά σενάρια" συνεχιστούν επί μακρόν, αυτό θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις στο ποσοστό διαρροών ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ (...) στελέχη της ανανεωτικής πτέρυγας που γενικά είναι υπέρ των συνεργασιών αναγνωρίζουν ότι "μια κοινή προεκλογική κάθοδος θα ήταν καταστροφή για τον ΣΥΡΙΖΑ"» (το ρεπορτάζ στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ)

«Οι εποχές που η σκοτεινή (αλλά τόσο λαμπερή) φιγούρα του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ με το τσιγάρο στο στόμα δημιουργούσε αντρικά πρότυπα έχει περάσει προ πολλού. Τώρα οι σκηνοθέτες βάζουν το τσιγάρο στο στόμα του "κακού", του απαίδευτου, του φτωχού, του άπληστου. "Το τσιγάρο εκτός από εξαιρετικά επιβλαβές, δεν είναι δείγμα πολιτισμού" λένε οι υπερατλαντικοί - και όχι μόνο - φίλοι μας (...) και τα βιομηχανικά απόβλητα, η αλόγιστη ανάπτυξη, οι πυρηνικές δοκιμές και οι βομβαρδισμοί προκαλούν βλαβερές συνέπειες σε καπνιστές και μη. Δεν είδα όμως να εξευτελίζεται κανείς επιχειρηματίας, κανείς έμπορος όπλων, καμιά κυβέρνηση - των ΗΠΑ συμπεριλαμβανομένης. "Είναι κακό το τσιγάρο - το λένε όλοι. Αλλά ένα πάθος δεν είναι κακό..." έγραφε πολλές δεκαετίες πριν ο Μενέλαος Λουντέμης. Προσωπικά προτιμώ να ζω με πάθη, παρά με απαγορεύσεις...» (η Βούλα Κεχαγιά στα ΝΕΑ).