ΕΡΩΤΗΣΗ - ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ | ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Ερώτηση:

Τα τελευταία χρόνια οι δήμοι εμπλέκονται στη διαχείριση διαφόρων προγραμμάτων κοινωνικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ποιος είναι ο στόχος που εξυπηρετούν τα συγκεκριμένα προγράμματα και γιατί επιλέγονται οι δήμοι ως φορείς υλοποίησής τους;

Απάντηση:

Διακηρυγμένος στόχος αυτών των προγραμμάτων είναι η «αντιμετώπιση» κάποιου κοινωνικού προβλήματος, το οποίο γεννιέται από την κρίση του καπιταλισμού. Σκοπός τους είναι το πρόβλημα να μην πάρει διαστάσεις τέτοιες που να απειλήσει τη λεγόμενη κοινωνική συνοχή, δηλαδή να μην υπάρχουν αγωνιστικές κινητοποιήσεις για διεκδικήσεις που αντιστρατεύονται τη φιλομονοπωλιακή πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ. Με λίγα λόγια, βασικός στόχος είναι η υποταγή ή η ανοχή της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων μ' αυτή την πολιτική. Στο πλαίσιο αυτό, τα προγράμματα που προωθούνται έχουν σύντομη ημερομηνία λήξης (από ένα μέχρι το πολύ πέντε χρόνια) και καλύπτουν κενά της παντελούς ή μερικής έλλειψης της κρατικής κοινωνικής πολιτικής, πατώντας πάνω σε υπαρκτές λαϊκές ανάγκες. Παραδειγματικά αναφέρουμε ότι προωθούνται προγράμματα για: βρεφονηπιακή φροντίδα, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών, ηλικιωμένων, ΑΜΕΑ, αποφυλακισθέντων εφήβων, τοξικοαπεξαρτημένων, ολοήμερο σχολείο, ξενώνες φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών, ανήλικων παιδιών των φαναριών, υποστηρικτική σχολική βοήθεια σε παιδιά τσιγγάνων, παλιννοστούντων, μεταναστών, τηλεφωνικές γραμμές SOS για καταγγελίες, ψυχολογική και συμβουλευτική υποστήριξη τοξικοεξαρτημένων ατόμων ή σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, προστατευόμενα εργαστήρια για ΑΜΕΑ, κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης διαφόρων ειδικοτήτων, καλοκαιρινή απασχόληση παιδιών σχολικής ηλικίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τη λήξη αυτών των προγραμμάτων, υποχρεούται να τα συνεχίσει, δηλαδή να πληρώσει, ο φορέας υλοποίησής τους. Συνήθως αυτή η υποχρέωση μεταφέρεται είτε στους δήμους είτε στα άτομα που χρησιμοποιούν αυτές τις υπηρεσίες, τα οποία υποχρεώνονται να καταβάλλουν κάποιο χρηματικό τέλος.

Αποκαλυπτική είναι η σχετικά πρόσφατη παρέμβαση της κοινοτικής εκπροσώπου, Α. Διαμαντοπούλου, για το Γ' ΚΠΣ: «Χρειάζονται νέα σχήματα που δεν απαιτούν πάντοτε και υποχρεωτικά τη χρηματοδότηση από το κράτος. Απαιτούνται συνέργειες, όπου θα μπορούσε να βάλει το κράτος την υποδομή, ο δήμος την πρώτη φάση της κατάρτισης, την πρώτη φάση της λειτουργίας, τα ευρωπαϊκά προγράμματα να χρηματοδοτούν μια πρώτη φάση λειτουργίας, μετά να συνεισφέρουν οι ίδιοι οι γονείς και σε είδος, δηλαδή με την προσωπική τους παρουσία, αλλά και σε χρήμα...».

Τα συγκεκριμένα προγράμματα πλασάρονται ως προγράμματα «καταπολέμησης της περιθωριοποίησης ευπαθών κοινωνικών ομάδων», «καταπολέμησης του κοινωνικού αποκλεισμού των ανέργων», «καλλιέργειας της κοινωνικής αλληλεγγύης», «ανάπτυξης του κοινωνικού εθελοντισμού», κρύβοντας έτσι το πραγματικό τους περιεχόμενο.

Ο εθελοντισμός, η φιλανθρωπία, η κοινωνική αλληλεγγύη, έχουν ταξικό περιεχόμενο. Είναι άλλο πράγμα η ηθική και υλική σε κρίσιμες συνθήκες εθελοντική προσφορά, η συμπαράσταση, η αλληλεγγύη της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων προς τους δεινοπαθούντες συναδέλφους τους και τις οικογένειές τους, χωρίς καμιά προσδοκία ατομικής ωφέλειας. Και είναι άλλο πράγμα η υποκριτική «προσφορά» των μεγαλοαστών «φιλανθρώπων» και ο «επαγγελματικός» εθελοντισμός, δηλαδή η μαύρη, απλήρωτη εργασία που αναγκάζονται να «προσφέρουν», κυρίως οι νέοι, οι γυναίκες, γενικότερα οι άνεργοι, σε αντικατάσταση της κρατικής κοινωνικής πολιτικής.

Επιδίωξη της κυβέρνησης με την άσκηση «κοινωνικής πολιτικής» και μέσω της ΤΑ, είναι, αφ' ενός, να απαλλαγεί το κράτος απ' αυτή του την υποχρέωση, και αφ' ετέρου, να μεταφέρεται η δυσαρέσκεια στην ΤΑ και όχι στην κυβέρνηση που είναι υπεύθυνη γι' αυτή την αντιλαϊκή πολιτική και τέλος να αποδυναμώνει τη διεκδικητική δράση του ριζοσπαστικού λαϊκού κινήματος, να περνά τη λογική της φιλανθρωπίας και του επαγγελματικού εθελοντισμού. Γι' αυτό ο λαός πρέπει να αναδείξει τοπικές αρχές που να αγωνίζονται μαζί του για ενιαία καθολική δημόσια δωρεάν προνοιακή πολιτική που να καλύπτει πλήρως τις λαϊκές ανάγκες.