1990 Ο ποιητής του λαού, ο Γιάννης Ρίτσος, πεθαίνει σε ηλικία 81 ετών.
*
«Και να αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά/
Καταλαβαινόμαστε τώρα, δε χρειάζονται περισσότερα./
Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί./
Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος σ' όλες τις καρδιές, σ' όλα τα χείλη./
Ετσι να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη./
Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε,/
"Τέτοια ποιήματα, σου φτιάχνουμε εκατό την ώρα"./
Αυτό θέλουμε κι εμείς./
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ' τον κόσμο./
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο./(...)
Ηταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ... δύσκολος δρόμος./
Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος. Τον κρατάς/
όπως κρατάς το χέρι του φίλου σου και μετράς το σφυγμό του/
πάνου σε τούτο το σημάδι που άφησαν οι χειροπέδες./
Κανονικός σφυγμός. Σίγουρο χέρι. Σίγουρος δρόμος».
*
(«Καπνισμένο τσουκάλι»)