ΣΤΗΝ κάλπη σήμερα με το κόκκινο ψηφοδέλτιο ζωής και χρέους. Τούτες τις μέρες ο νους σε φέρνει πίσω, όταν 61 χρόνια από σήμερα (5 Μάρτη 1943) ζούσαμε τη συγκλονιστική εκείνη διαδήλωση, που με δεκάδες νεκρούς στην καρδιά της Αθήνας ματαίωσε τελικά την πολιτική επιστράτευση. Μεγάλες ώρες και μεγάλες μνήμες. Μοναδικές στη σκλαβωμένη Ευρώπη.

ΘΥΜΗΣΗ ακριβή εκείνη η μέρα. Με τα μάτια πάνω στο ιστορικό κείμενο, στο οποίο έβαλαν την υπογραφή τους τα πιο μεγάλα ονόματα της ελληνικής διανόησης. Διαμαρτυρία για το λουτρό αίματος που έζησε τότε η πρωτεύουσα, για τα παλικάρια, τα νέα παιδιά, που έπεσαν εκείνο το πρωί στην καρδιά της Αθήνας.

ΚΕΙΜΕΝΟ αρετής, τόλμης, κρυστάλλινο, που θαρρετά κατάγγελνε ανοιχτά, δημόσια την άγρια σφαγή των διαδηλωτών από τα χιτλερικά κτήνη. Χωρίς περιστροφές και μισόλογα αποκάλυπτε πως σ' εκείνη τη διαδήλωση είχαν βρει το θάνατο περισσότεροι από όσοι είχαν σκοτωθεί και τραυματιστεί στη σκληρότερη μάχη του Αλβανικού Μετώπου. «... Μάχην εάν συνήπτε ο ελληνικός λαός προς εχθρόν του δε θα αριθμούσε τόσα θύματα...».

ΣΤΟ ΧΡΕΟΣ που έχουν οι διανοούμενοι συγγραφείς και γενικά οι καλλιτέχνες κάνει επίσης αναφορά εκείνη την περίοδο (1943) ο Νίκος Καρβούνης σ' ένα πρωτοσέλιδο ανυπόγραφο άρθρο του, που δημοσιεύτηκε στο μηνιάτικο αντιστασιακό περιοδικό «Πρωτοπόροι». Ο ποιητής του παιάνα της Εθνικής Αντίστασης «Βροντάει ο Ολυμπος» έγραφε ανάμεσα στ' άλλα: «...Ο αληθινός καλλιτέχνης είναι ευαίσθητος δέκτης του δυνατού παλμού της ζωής σε κάθε εκδήλωσή της. Κι όσο πιο βαθιά αντιλαλήσει μέσα του ο παλμός αυτός, τόσο η τέχνη του ψηλότερη και τόσο πληρέστερη η καλλιτεχνική του έκφραση...».

«...ΜΑΣ ΕΛΑΧΕ, πρόσθετε ο Ν. Καρβούνης, να ζούμε σε μιαν από τις πιο κρίσιμες εποχές του ιστορικού ξετυλίγματος της ανθρωπότητας. Του παγκόσμιου πολέμου ο τιτανικός συγκλονισμός σωριάζει συντρίμμια έναν κόσμο παραγερασμένο. Από τις φλόγες και τα χαλάσματα ένας καινούριος κόσμος ξεπετιέται...».

ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ μας, στις πολιτείες μας λαϊκοί αγωνιστές μάχονται ηρωικά, προσφέρουν κάθε μέρα με μεγαλόκαρδη απλότητα το τίμημα της εθνικής και της λαϊκής λευτεριάς. Στον ακριβό της θυσίας βωμό. Αυτός ο λαός, που ζωντανεύει ένα μεγάλο έπος στην ιστορία του, έσπασε πια μέσα του κάθε λογής δεσμά. Τολμηρός, θεληματικός, αλύγιστος, με καθάριο σαν διαμάντι το νου, με ηφαιστειακή εκρηκτικότητα στην ψυχή, χτυπά το βάρβαρο κατακτητή. Θεμελιώνει τις ελευθερίες του. Ανοίγει ακαταμάχητος το δρόμο της λευτεριάς, της προόδου, της ευτυχίας. Και είναι ο αγώνας αυτός ένα μεγάλο «έργον πίστεως» γιατί πιστεύει στον εαυτό του. Στην αναγκαιότητα του αγώνα του. Στην αλάθευτη καρποφορία του...

ΣΕ ΠΑΡΟΜΟΙΑ «Εργα πίστεως» στο φλογερό του κάλεσμα ο Ν. Καρβούνης καλούσε τους αληθινούς λογοτέχνες κι όλους τους πνευματικούς ανθρώπους. Πίστης στο λαό μας, πίστης στην ανθρωπότητα, που σφαδάζει μέσα στις οδύνες που προμηνάνε τη γέννηση του νέου κόσμου, νέου πανανθρώπινου πολιτισμού.

ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟ και τούτη την ώρα το μαχητικό εκείνο κάλεσμα, ύστερα από 61 χρόνια, καθώς είμαστε μπροστά στην κάλπη με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Το κόκκινο ψηφοδέλτιο του αγώνα. Και της ελπίδας για το χρέος που πέφτει πάνω μας.