Η ΘΑΛΑΣΣΑ είναι πάντα για τους περισσότερους Ελληνες η μεγάλη αγαπημένη τους κι αυτήν αναζητούν κάθε τέτοιο καιρό για να περάσουν εκεί στα ακρογιάλια της τις διακοπές τους. Μήνες ολόκληρο το χρόνο χτίζεται ένα όνειρο από τον εργαζόμενο, πώς να μπορέσει να συνδυάσει για να φτάσει στην Ιθάκη που διάλεξε.

ΑΠΟ όσα βλέπεις, όσα διαβάζεις, από τη δική σου εμπειρία καταλαβαίνεις πως φέτος η έξοδος η καλοκαιρινή γίνεται όλο και περισσότερο δύσκολη, τα μετρημένα λιγοστά ευρώ του μεροκάματου δεν μπορούν να καλύψουν τα έξοδα.

ΠΟΛΥ συχνά στις μετακινήσεις με ταξί, στις κουβέντες π' ανοίγω με τον οδηγό, έχεις μια πρώτη γεύση για πολλά και σημαντικά θέματα της καθημερινής μας ζωής, για ζητήματα, που κινούνται... Μετράς με πόση λαχτάρα γυρεύει κι αυτός να ξεφύγει για δυο - τρεις βδομάδες στο χωριό του. Αλλά οι υποχρεώσεις πολλές και τα βάρη ασήκωτα. Κι όλα αυτά μαζί με την ξαφνική υποψία της αρρώστιας κάνουν το φετινό καλοκαίρι του όνειρο άπιαστο. Ολα αύριο θα πάνε καλύτερα του λέμε πριν κατεβούμε και συντροφικά τον χαιρετίσουμε. Η Ρούμελη πάντα σε περιμένει.

ΣΤΙΣ επαφές για τη φετινή έξοδο μπήκε κι ένα αετόπουλο, που σκαρφάλωσε στα 90 του χρόνια, που προετοιμάζει κι αυτός το μεγάλο πανηγύρι της μικρής πολιτείας. Είναι καλέσματα συντροφικά καθώς σε γυρίζουν στης νιότης τις πανέμορφες ώρες. Τότε που αντάμα κολυμπούσατε στ' ανοιχτά βαθιά στον κόρφο.

ΔΙΚΗ σου εκείνη η θάλασσα, δίχως σύρματα, δίχως πλαστικά κι άλλα παρόμοια πολύχρωμα. Σε μπούχιζε το ελαφρό κύμα πάνω στα βράχια. Φτάνει κοντά σου από τα γύρω κτήματα του ξωμάχου η δυνατή κουβέντα, η πρόσκληση για το κολατσιό του.

ΑΥΤΟ ήταν ένα γιομάτο καλοκαίρι, συχνά με αποκοτιές και πάντα δίπλα στη θάλασσα, που σε περίμενε και σου εμπιστευόταν τον κρυφό κόσμο της. Και εκεί, πάνω στη μεγάλη ξεράδα, που άνοιγε σαν αλώνι, δοκίμαζες του ψαρά το πιάτο, το δικό του κρασί, το δροσερό αλλά πάντα μετρημένο νερό του...

ΕΙΝΑΙ ακόμη κι άλλα που πολύ θα ήθελες να ξαναδείς, να τα βεβαιώσεις. Να σταθείς ψηλά στο δρόμο, απάνω από τη θεϊκή εκείνη ακρογιαλιά του Μύρτου να χαρούν τα μάτια σου τις μοναδικές χρωματικές ασπρογαλάζιες παραλλαγές του. Και να είσαι έτοιμος να πεις στο πιο ταιριαστό του ποιητή του λαού μας Κώστα Βάρναλη «Να σ' αγναντέβω θάλασσα». Φαίνεται, πως ένα τέτοιο αγνάντεμα έδωσε στον ποιητή την έμπνευση.

ΣΤΟ της καλοκαιρινής αυτής επίσκεψης υπάρχουν κι άλλες χρεώσεις. Είναι πολλά χρόνια που αναζητούσες να μπεις στο αμπέλι με το μοσχάτο και να καταλάβεις από τη μυρωδιά πως το έχεις κοντά σου. Να δοκιμάσεις το σταφύλι του και να πετύχεις να πιεις το κρασί του, που αχτινοβολεί σαν τη λίρα. Στις λιγοστές πράσινες οάσεις των αμπελιών μας, που θ' αφανιστούν με τα νέα μέτρα που καθορίζουν οι αφέντες της ΕΟΚ.

ΠΩΣ ν' αγνοήσεις μια τέτοια πρόσκληση κι όταν αυτή φτάνει από τη γενέθλια γη σου; Υπάρχουν δυσκολίες, μα υπάρχει τρόπος και δρόμος να ξεπεραστούν. Ο Μύρτος και τ' ακρογιάλια τ' άλλα σε περιμένουν.

ΘΑ γράφαμε σήμερα πως εδώ και πολλά χρόνια μια σειρά ρεπορτάζ στο Σαρωνικό και τους γύρω Δήμους έφερναν στο φως μια σειρά εγκληματικές πράξεις που είχαν διαπραχθεί σε βάρος του περιβάλλοντος και τις μικρές τουριστικές πολιτείες. Τα αττικά ακρογιάλια σ' ολόκληρη τη διαδρομή, από την Ελευσίνα ως το Λαύριο είχαν δεχτεί τα πρώτα σοβαρά πλήγματα. Και ήταν έκδηλη η προσπάθεια κάθε κατηγορίας ισχυρός να αποκτήσει δική του ακρογιαλιά κι άρχισε να δουλεύει το συρματόπλεγμα. Ταυτόχρονα, νέα ξενοδοχεία για ενίσχυση του τουρισμού λειτουργούσαν αλλά οι εργολάβοι της ΕΡΕ δεν είχαν αποχετευτικό δίκτυο γιατί το άφησαν για τον επόμενο αιώνα...

ΚΑΠΟΤΕ ο Σαρωνικός ήταν για τους κατοίκους της Αττικής η προσιτή λύση να βρουν τη θάλασσα. Σήμερα τα πράγματα δυσκόλεψαν. Τα δυο κόμματα έδωσαν τα φιλέτα της παραλίας σε επιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι για να πλησιάσουν τη θάλασσα αυτοί και οι φαμελιές τους πρέπει να το χρυσοπληρώσουν... Η θάλασσα, η πλατιά, η μεγάλη κι οι ακρογιαλιές της, που καθένας τη λαχταρά τούτο τον καιρό, την καταστρέφουν και την κάνουν όλο και περισσότερο απλησίαστη.