ΕΙΧΑΜΕ στο νου το γραφτό της σημερινής στήλης να ξέφευγε από την κόλαση της αβίωτης τούτης πολιτείας. Και να βρισκόμαστε σε κάποια ακρογιαλιά. Να πλατσουρίσουμε ανέμελα στη θάλασσα, να πάρουμε βαθιά ανάσα. Να χαρούμε πολύ βλέποντας τα νιάτα της ΝΑΣ να είναι στις πύλες των πλαζ, με κλειστά τα ταμεία και τον κόσμο να μπαίνει χωρίς εισιτήρια για να χαρεί με την οικογένειά του τη θάλασσα. Ναι, κι είναι μεγάλος και σημαντικός αυτός ο αγώνας που άνοιξε για να μπορέσουν οι γενιές που έρχονται να βρουν ακρογιαλιά χωρίς συρματοπλέγματα και να χαρούν, δικές τους, για το λαό, πεντακάθαρες θάλασσες.

ΤΟ ΓΡΑΦΤΟ όμως λοξοδρόμησε καθώς διαβάσαμε στην εφημερίδα μας, την περασμένη Πέμπτη 4 Αυγούστου, 70 χρόνια από την καταραμένη μέρα, την απάντηση, που έδωσε η Τοπική Γραμματεία του ΠΑΜΕ Θεσσαλονίκης στην ιταμή πρόκληση της ισραηλίτικης κοινότητας, που σε ανακοίνωσή της κάνει λόγο για προσπάθεια βεβήλωσης του μνημείου του Ολοκαυτώματος των Εβραίων της Θεσσαλονίκης στη διάρκεια της αντιιμπεριαλιστικής διαδήλωσης, που έγινε στη συμπρωτεύουσα την περασμένη Τρίτη.

ΑΦΩΝΗ, βουβή η κοινότητα μπροστά στη φοβερή ανθρωποσφαγή που έχουν εξαπολύσει οι εγκληματίες, το κράτος του Ισραήλ με τη στήριξη των ΗΠΑ και των άλλων υποστηριχτών της ΕΕ, βρήκε τη φωνή της προκειμένου να καταδικάσει τη δήθεν «βεβήλωση» που έγινε στο μνημείο στην αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση.

ΚΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ η πρεπούμενη του ΠΑΜΕ: η ανάρτηση φωτογραφιών των παιδιών του Λιβάνου και της Παλαιστίνης που εσφαγιάστηκαν από τους Ισραηλινούς πάνω στο μνημείο, είναι η πραγματική απότιση φόρου τιμής στα θύματα του φασισμού, του παλιότερου και του σημερινού.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ του ΠΑΜΕ θυμίζει στην ισραηλινή κοινότητα τα χρόνια της ναζιστικής θηριωδίας και του ολοκαυτώματος που ο ελληνικός λαός και ιδιαίτερα ο λαός της Θεσσαλονίκης, με κάθε τρόπο και κάθε μέσο αγωνίστηκαν για να σώσουν και έσωσαν, εκατοντάδες συμπολίτες τους. Και θυμίζει πως ο λαός μας όχι μόνο δε μετανιώνει για όσα έπραξε τότε για τους Ισραηλίτες, αλλά και είναι περήφανος για τη στάση του.

ΕΙΝΑΙ μεγάλο και τιμητικό το κεφάλαιο αυτό της βοήθειας και συμπαράστασης, που ο λαός μας έδωσε τα φοβερά χρόνια εκείνου του άγριου εξοντωτικού διωγμού. Η ΕΑΜική Αντίσταση έχει επίσης την ξεχωριστή τιμητική θέση στον αγώνα διάσωσης των Εβραίων. Μερικοί προσπάθησαν να τα προσπεράσουν και να τα σβήσουν. Και συχνά στις αναφορές των επισήμων, αγνοούνται πράξεις που στάθηκαν μοναδικές, αλληλεγγύης και συμπαράστασης.

ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ πάντα ο λαός μας βρέθηκε κοντά στους κυνηγημένους Εβραίους από την πρώτη στιγμή που ο Χίτλερ εξαπέλυε το διωγμό τους. Θα θυμίσουμε μόνο πως τον Ιούνη του 1933 κορυφαίοι Ελληνες διανοούμενοι, λόγιοι, επιστήμονες υπέγραφαν την ιστορική διαμαρτυρία εναντίον της απάνθρωπης δίωξης των Εβραίων. Τη διαμαρτυρία αυτή, που επέδωσαν στη γερμανική πρεσβεία της Αθήνας, υπέγραφαν ο Δημήτρης Γληνός, ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Μ. Αυγέρης, ο Ν. Καρβούνης και πολλοί άλλοι.

ΑΥΤΗΝ την ευαισθησία, την καθολική, την αμέριστη συμπαράσταση αλλά και την οργή νιώθει και σήμερα ο λαός μας βλέποντας το φοβερό έγκλημα, που νύχτα - μέρα διαπράττουν οι εγκληματίες του Ισραήλ πάνω στη μαρτυρική γη του Λιβάνου. Απαντά στο πανανθρώπινο κάλεσμα, που απευθύνουν εκείνα τα παιδικά μάτια στη ματωμένη αγκαλιά της μάνας, που μας προστάζουν όλους: Σταματήστε τώρα, αμέσως, την ανθρωποσφαγή. Το φοβερό έγκλημα.

ΕΙΝΑΙ πρόκληση κι είναι ιταμή η ανακοίνωση της ισραηλίτικης κοινότητας Θεσσαλονίκης. Η πράξη των αντιιμπεριαλιστών που διαδήλωσαν στη Θεσσαλονίκη θύμισε και τίμησε, όπως πρέπει, και το μήνυμα του μνημείου που τάχατες βεβήλωσαν. Και ποτέ Ελληνες αγωνιστές δε βεβήλωσαν μνημεία.