ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ του Αγώνα, το ημερολόγιο που κρατά το ΕΑΜ μάς θυμίζει πως ετούτη τη βδομάδα, την Πέμπτη 12 τ' Οκτώβρη, η αδούλωτη Αθήνα της Αντίστασης γιορτάζει μια ολόλαμπρη μέρα μέσα στη διαδρομή της ιστορίας της.

ΕΚΕΙΝΗ την αλησμόνητη Πέμπτη (12 Οκτώβρη 1944) που ο ήλιος της φθινοπωρινής μέρας δεν ήθελε να βασιλέψει και μια λαοθάλασσα τρικύμιζε από τη μια άκρη ως την άλλη. Εξήντα δύο χρόνια από τότε κι ακόμα πλανιέται πάνω της η μυριόστομη κραυγή του αμέτρητου εκείνου πλήθους.

ΞΑΓΡΥΠΝΗ και πανέτοιμη βρήκε της λευτεριάς η ώρα την πρωτεύουσα. Και δεν έφτασε ουρανοκατέβατη. Οι ηρωικές γειτονιές της πολέμησαν τους γερμανοτσολιάδες μήνες κι έκαναν κάστρα άπαρτα σπιτικά, τις παράγκες τους.

ΚΑΙ τώρα είναι πια όλα έτοιμα για το μεγάλο πανηγύρι. Στην Καισαριανή, οι κοπέλες της ΕΠΟΝ ανοίγουν τα σεντούκια και προσφέρουν τόπια το πανί για να ετοιμαστούν τα πανό, που μ' αυτά η αντάρτισσα γειτονιά θα έκανε την παρουσία της στη διαδήλωση.

ΑΞΕΧΑΣΤΟ το κεντρικό της πανό, που το 'χε δουλέψει καλλιτεχνικά ο ζωγράφος της Γ. Σικελιώτης ξεχώριζε στο μεγάλο πανηγύρι. Η χαρά μεθούσε την ανθρωποθάλασσα, που θέλει να γιορτάσει την ακριβοπληρωμένη λευτεριά της.

ΜΕΣΑ σ' αυτή τη μοναδική στιγμή θ' ακουστεί από τον εξώστη του Μετοχικού η φωνή, ο λόγος του ΚΚΕ. Με ζητωκραυγές και με δάκρυα οι ΕΑΜίτες, το μεγάλο πλήθος μένει εκεί για ν' ακούσει το Κόμμα που σήκωσε πρώτο τη σημαία της Αντίστασης. Μπροστά σ' όλα. Και πρώτο στις θυσίες.

ΚΙ Η εφημερίδα μας, ο «Ριζοσπάστης», που μας κράτησε χρόνια αναμμένο το κρυφό καντήλι της ελπίδας, τώρα κι αυτός κολυμπούσε στου ήλιου το φως. Χιλιάδες οι αναγνώστες, που με χαρά τον κρατούν ανοιχτό που διαβάζουν τα πρώτα εκείνα δωρικά γραφτά του.

Η ΕΑΜΙΚΗ Αντίσταση έφερνε κι έδειχνε στα μάτια του λαού, που πάλεψε ηρωικά πως είχαν πάρει κιόλας τη θέση τους στις γραμμές της τα πιο μεγάλα ονόματα της ελληνικής διανόησης: ποιητές, συγγραφείς, επιστήμονες, ηθοποιοί, καλλιτέχνες. Ο κόσμος τούς αναγνωρίζει με χαρά, τους ονοματίζει και τους χαιρετά.

ΕΞΗΝΤΑ δύο χρόνια από τότε, που το χιτλερικό κουρέλι, εκείνη την ατέλειωτη, ηλιόλουστη μέρα (Πέμπτη 12 Οκτώβρη 1944) δε θα μόλυνε πια τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Ο ποιητής του λαού μας ο Γιάννης Ρίτσος μάς θυμίζει: «Ομορφες μέρες. Δεν προφτάσαμε να τις χαρούμε»...

ΕΞΗΝΤΑ δύο χρόνια από τότε. Κι εμείς ανταμώνουμε στις στράτες του μεγάλου αγώνα στη μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, την Κυριακή 15 του Οκτώβρη.

ΩΡΑ μεγάλη για πολύ σημαντικά λαϊκά προβλήματα. Με το ψηφοδέλτιο της πίστης και της ελπίδας για να ψηφίσουμε δοκιμασμένους αγωνιστές, ανθρώπους, που όπως είπε η σ. Αλέκα Παπαρήγα, «κλείνουν αυτιά, μάτια μπροστά στη μίζα δε βάζουν το χέρι τους στο μέλι, που μπορούν να χτυπήσουν τη γροθιά για τα συμφέροντα των εργαζομένων». Εικοσιτετράωρα μένουν για τις κάλπες. Να μη χάσουμε στιγμή. Και σίγουρα υπάρχουν κι άλλα που πρέπει να τα προλάβουμε.