Η ΕΑΜΙΚΗ Εθνική Αντίσταση μάς δίνει όλο και νέα βιβλία γύρω από το μεγάλο αγώνα του λαού μας. Συναγωνιστές, που την έζησαν, που βρέθηκαν μέσα στη φωτιά, που είδαν κι άκουσαν, σπεύδουν να καταθέσουν, να γράψουν τις μαρτυρίες τους.

ΕΙΝΑΙ μερικές φορές τα βιβλία, που εξήντα τόσα χρόνια προσθέτουν νέα στοιχεία από νεότερες έρευνες, αλλά και από τις μαρτυρίες των αγωνιστών... Σ' αυτήν την κατηγορία ανήκει και το βιβλίο του σ. ΦΟΙΒΟΥ ΤΣΕΚΕΡΗ: «Εδώ Πολυτεχνείο. Στα χρόνια της Κατοχής».

ΜΕΣΑ στο βιβλίο αυτό, είναι παρούσα η «Σπουδάζουσα Γενιά», οι νέοι και οι νέες, που από τις πρώτες στιγμές του αγώνα αντάμωναν τους συντρόφους του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ... Και τραβούσαν...

ΕΙΝΑΙ το Πολυτεχνείο, η γερή βάση της Αντίστασης, που ο συγγραφέας ζει - βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Είναι δίπλα δίπλα με τον Κλέαρχο, με τον Φαίδωνα, τον Χατζηθωμά, τον Τεριακή, τον Υφαντή κι άλλους... Είναι ακόμη κοντά, μαζί με τους σπουδαστές, οι καθηγητές, οι «Μεγάλοι Φίλοι» της ΕΠΟΝ, όπως ο Ν. Κιτσίκης, πρύτανης του ΕΜΠ, ο Ν. Κρητικός, ο Παπαπέτρου κι άλλοι.

ΤΟ ΠΡΕΛΟΥΝΤΙΟ, το εισαγωγικό που μ' αυτό πέφτουν κιόλας οι πρώτες πινελιές στη μεγάλη τοιχογραφία της Εθνικής Αντίστασης, είναι η μάχη ενάντια στην πείνα, ο αγώνας να κρατηθεί ζωντανή η ζωή.

ΤΑ ΑΝΩΤΑΤΑ Εκπαιδευτικά Ιδρύματα είναι ο χώρος, που θα αρχίσει και θα συνεχίσει να δυναμώσει ο αγώνας για τα συσσίτια. Είναι το ραντεβού για το συσσίτιο, αλλά και η συνάντηση, που φέρνει διαδοχικά τα ελληνικά νιάτα στην ΟΚΝΕ, στο ΕΑΜ Νέων και αργότερα στην ΕΠΟΝ.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ συνθήματα του ΕΑΜ, γράφει ο Φ. Τσ. ήταν συνθήματα για την επιβίωση ενάντια στην πείνα και την εξαθλίωση. Στις 16 Ιούλη 1942, η «Σπουδάζουσα» οργανώνει διαδήλωση διαμαρτυρίας για τα τρόφιμα.

Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ έχει ένα πλήρες ρεπορτάζ, που αναδεικνύει όλα τα στοιχεία, που είναι απαραίτητα. Η κινητοποίηση είχε και τις απώλειες. Στη διαδήλωση αυτή, πιάστηκαν από τους κατακτητές και τους συνεργάτες τους 14 πολίτες, τους οποίους παρέδωσαν στην Ελληνική Αστυνομία. Το γραφτό, με πολλά περιστατικά, δεν αφήνει να ξεφύγουν η λεπτομέρεια, η συμπεριφορά, η ανησυχία και η συμπαράσταση.

ΕΝΑΣ μήνας πέρασε, που τελικά οι κρατούμενοι στα μπουντρούμια της Γενικής με νουθεσίες και εκφοβισμό έμειναν ελεύθεροι.

Η «ΚΟΜΑΝΤΑΤΟΥΡΑ» (Κοραή 4) είναι ο χώρος, που ο Φοίβος Τσέκερης θα κάνει πραγματικά το μεγάλο ρεπορτάζ, δίχως φυσικά να 'χει του δημοσιογράφου την εμπειρία. Τα κράτησε όλα στη μνήμη του ο σύντροφος Φοίβος Τσέκερης. Τα πανάθλια εκείνα πρόσωπα, τους χιτλερικούς δολοφόνους. Τις κραυγές του πόνου, που κάθε στιγμή ακούγονταν. Η καταγραφή και η αποτύπωση της Κομαντατούρας έχει σ' όλες τις πλευρές τα στοιχεία μιας έρευνας, που κάνει το βιβλίο, ντοκουμέντο σημαντικό, αλλά και βιβλίο, που, μέσα σ' όλη την αποτρόπαιη βαναυσότητα που είναι διαποτισμένο, είναι σελίδα τιμής, αλλά και διδαχής για τα νέα παιδιά. Είναι τόπος, που σ' αυτόν οι μαθητές, μαθήτριες θα δουν την κατακόμβη στην οδό Κοραή 4, όπου τα χιτλερικά κτήνη είχαν στήσει το φοβερό βασανιστήριο. Ο Φοίβος Τσέκερης δεν το δοκίμασε μόνο. Το έζησε, το σπούδασε και μ' όλες τις λεπτομέρειες το περιγράφει στο βιβλίο του.

ΥΠΑΡΧΕΙ ακόμη ένα στερνό κεφάλαιο, που μ' αυτό το βιβλίο απαντά σε μια οφειλή, σ' ένα χρέος, που το χρωστάμε όλοι μας.

ΕΙΝΑΙ μια παρουσίαση, με λεπτομερή έρευνα για τη ζωή και τη δράση του ηρωικού ΕΠΟΝίτη, του Κλέαρχου, που το πραγματικό όνομά του είναι Νείλος Μαστραντώνης. Ο σ. Φοίβος Τσέκερης ανταποκρίνεται στην ερώτηση, που έκαναν πολλές φορές μαθητές των σχολείων, όπου πήγαιναν να μιλήσουν αντιστασιακοί και τα παιδιά ρωτούσαν να μάθουν περισσότερα στοιχεία για τον Νείλο. Πρώτος στο ΕΜΠ, πρώτος στη Μαθηματική Εταιρεία. Τα σχέδιά του μοναδικά, βρίσκονταν χρόνια στις προθήκες του ΕΜΠ.

Η ΖΩΗ του συναγωνιστή μας Κλέαρχου τέλειωνε έξω από τη Λαμία, όπου βρέθηκε για δουλειά του Κόμματος. Τον χτύπησε θανάσιμα ένας Ιταλός με την αραβίδα του.

Το Νοέμβρη του 1944, στο μνημόσυνο του Κλέαρχου, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κ. Δεσποτόπουλος έλεγε: [Ο Νείλος Μαστραντώνης ζει και θα ζει, όπως όλοι οι ωραίοι νεκροί της Ιστορίας. Θα μείνει πάντα νέος, ωραίος και άλκιμος».