Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι δημιούργησε 324.000 «ευκαιρίες απασχόλησης» και έτσι εκπλήρωσε την προεκλογική της δέσμευση για τις 300.000 νέες θέσεις εργασίας. Πώς έχουν τα πράγματα;

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ κάνει λόγο για «ευκαιρίες» που δίνονται μέσα από τα προγράμματα επιδότησης του ΟΑΕΔ στις επιχειρήσεις, προκειμένου αυτές να προσλαμβάνουν για κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ανέργους (12+6 μήνες). Αντίστοιχα προγράμματα επιδότησης δόθηκαν και στους φερόμενους «νέους επαγγελματίες». Και βέβαια μετά τη λήξη του προγράμματος, ο άνεργος επανέρχεται στην ανεργία. Οσο για τους άνεργους «επαγγελματίες», με αυτούς γεμίζει κάθε μέρα η αγορά. Γι' αυτούς φροντίζει ο ανταγωνισμός τον οποίο υμνεί ασύστολα η κυβέρνηση.

ΤΟ ΓΕΓΟΝΌΣ ότι πλέον και ο ίδιος ο πρωθυπουργός μιλάει για «ευκαιρίες απασχόλησης» και όχι για θέσεις εργασίας, είναι μια έμμεση αναγνώριση ότι η καπιταλιστική «ανάπτυξη» των τριών τελευταίων ετών και μάλιστα με υψηλούς ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ, δε συνεπάγεται τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

ΑΝΤΙΘΕΤΑ η πολιτική αυτή που εξασφαλίζει εκατοντάδες χιλιάδες «ευκαιρίες απασχόλησης», στην πραγματικότητα εξασφαλίζει χιλιάδες ευκαιρίες στις επιχειρήσεις, να μειώσουν το κόστος εργασίας και να αυξήσουν τα κέρδη τους. Ο ΟΑΕΔ δηλαδή, αλλά και ο προϋπολογισμός, χρηματοδοτεί τους εργοδότες και όχι τους ανέργους. Επιπλέον, με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση ανακυκλώνει την ανεργία, κουκουλώνει τις πραγματικές της διαστάσεις. Ακόμα όμως και τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι την προαναφερόμενη περίοδο και παρά την αφαίμαξη από το μεγάλο κεφάλαιο τεράστιων πόρων, παρά τη γενναία επιδότησή του, η απασχόληση δεν αυξήθηκε.

ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ η κυβέρνηση ότι με τα προγράμματα αυτά επιδιώκεται να διευκολυνθούν οι άνεργοι για να μπουν στο κύκλωμα εργασίας. Γι' αυτό κυβέρνηση, ΕΕ ενισχύουν τις «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης» και βάλλουν ενάντια στις «παθητικές μορφές». Οπου βέβαια ως «ενεργητική πολιτική» είναι η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, ενώ ως «παθητική» τα επιδόματα ανεργίας για τους ανέργους. Και εδώ οι λέξεις που επιλέγονται από τα προπαγανδιστικά επιτελεία της ΕΕ, έχουν και αυτές τη σημασία τους.

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ είναι ξεκάθαρο. Και στις περιπτώσεις όπου η κυβέρνηση εμφανίζεται να αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα των εργαζομένων (ανεργία) στην πράξη προωθούνται τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Και όχι μόνο επειδή επιδοτούνται οι επιχειρήσεις σε βάρος των ανέργων. Εξίσου σημαντικό είναι ότι μέσα απ' αυτή την πολιτική, ενισχύονται οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, η ευελιξία στην αγορά εργασίας. Τα όρια μεταξύ εργασίας -ανεργίας γίνονται πλέον ανύπαρκτα. Ο εργάτης δεν έχει δικαίωμα στη σταθερή δουλιά, αλλά πρέπει να ικανοποιείται με μια «ευκαιρία απασχόλησης». Το κράτος δεν έχει υποχρέωση να εξασφαλίζει θέσεις εργασίας. Μπορεί και πρέπει να επιδοτεί τις επιχειρήσεις. Και μάλιστα αξιώνεται, αυτό να καταγράφεται ως συνεισφορά της κυβέρνησης προς τους εργαζόμενους.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για τέλεια αντιστροφή της πραγματικότητας; Οχι πρόκειται για τη στυγνή πολιτική των μονοπωλίων. Είναι η «πραγματικότητα» με την οποία πρέπει να εμποτιστεί η συνείδηση της εργατικής τάξης.