Η ηγεσία του ΣΥΝ ασκεί κριτική στην κυβέρνηση ότι χρησιμοποιεί «διπλά βιβλία» για τα δημόσια έσοδα και έξοδα, και αδιαφάνεια στη διαχείριση του κρατικού προϋπολογισμού. Τι σημαίνει αυτή η κριτική;

ΑΥΤΟ ΤΟ πρόβλημα του τρόπου διαχείρισης του κρατικού προϋπολογισμού είναι υπαρκτό, αλλά αυτή η κριτική δεν αναδεικνύει ούτε τις αιτίες της ύπαρξής του ούτε το ουσιαστικό ζήτημα σχετικά με τον προϋπολογισμό και την πολιτική διαχείρισης, δηλαδή το ποια συμφέροντα εξυπηρετεί: Αυτά των λαϊκών στρωμάτων ή της πλουτοκρατίας;

Γιατί βεβαίως η διαχείριση του προϋπολογισμού πρέπει να γίνεται με διαφάνεια αλλά το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι ο προϋπολογισμός είναι ένα εργαλείο αναδιανομής του πλούτου, που παράγουν τα λαϊκά στρώματα σε όφελος της πλουτοκρατίας.

Επομένως η κριτική που εστιάζεται στα «διπλά βιβλία» και στην αδιαφάνεια, όπως κάνει η ηγεσία του ΣΥΝ (την ίδια κριτική ασκεί και η ΝΔ): Αφ' ενός αποπροσανατολίζει το λαό από το κύριο, το γεγονός ότι ο προϋπολογισμός είναι αντιλαϊκός. Αφ' ετέρου εμποδίζει την ανάπτυξη της πάλης για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών του, προσανατολίζοντάς τον απλά και μόνο να διεκδικεί διαφάνεια.

ΑΝ Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ γίνεται με διαφάνεια και έλεγχο, αν όλα τα ποσά που διακινούνται μέσα απ' τα κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού ελέγχονται από τη Βουλή και από τα υπόλοιπα αρμόδια όργανα, τότε θα ωφεληθούν τα λαϊκά στρώματα; Δηλαδή αν υπάρχει διαφάνεια, αρκεί αυτή για να οργανωθεί αποκλειστικά δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, δημόσιο δωρεάν σύστημα υγείας για όλους, παροχή αποκλειστικά προνοιακών υπηρεσιών από το κράτος, κοινωνική ασφάλιση και συντάξεις για όλους, ενίσχυση των ανέργων, προγράμματα λαϊκής κατοικίας, μαζικός λαϊκός αθλητισμός, μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων που να φτάνουν για αξιοπρεπή διαβίωσή τους κλπ. κλπ.; Με διαφάνεια μπορεί ο κρατικός προϋπολογισμός - ο οποίος για όλα τα παραπάνω κάθε χρόνο δίνει και λιγότερα μεταφέροντας την ικανοποίησή τους στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων, γεγονός που χειροτερεύει τη θέση τους - ν' αλλάξει ριζικά να γίνει φιλολαϊκός; Σίγουρα όχι.

Να λοιπόν γιατί η κριτική της ηγεσίας του ΣΥΝ αφ' ενός σπέρνει αυταπάτες σχετικά με το πραγματικό για το λαό πρόβλημα όσον αφορά τον κρατικό προϋπολογισμό, ότι δηλαδή είναι αντιλαϊκός, αφ' ετέρου γίνεται ανώδυνη για την κυβέρνηση, γενικά για την πλουτοκρατία. Είναι άλλη μια ακόμη απόδειξη ότι η πολιτική του ΣΥΝ περιορίζεται απλά και μόνο στα θέματα της διαχείρισης και δεν αναδεικνύει την ταξική ουσία.

ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ και αυτό το ίδιο το φαινόμενο της αδιαφάνειας στη διαχείριση οφείλεται στο γεγονός ότι εξυπηρετεί την πλουτοκρατία, τα κέρδη. Οι αδιαφανείς, ανεξέλεγκτες μορφές διαχείρισης της σημερινής ή οποιασδήποτε άλλης κυβέρνησης, που θα κινείται στην ίδια λίγο - πολύ κατεύθυνση, είναι αδιάρρηκτα δεμένες με το αντιλαϊκό περιεχόμενο της πολιτικής της. Και, μάλιστα, όσο δυναμώνει και βαθαίνει το αντιλαϊκό και φιλομονοπωλιακό αυτό περιεχόμενο, τόσο θα μεγαλώνουν οι ανάγκες της όποιας κυβερνητικής διαχείρισης για μεγαλύτερη αδιαφάνεια, για περισσότερους ειδικούς λογαριασμούς, για λιγότερο έστω και τυπικό έλεγχο. Ολ' αυτά επίσης τα συγκαλύπτει η κριτική του ΣΥΝ.

ΜΟΝΟ ΜΙΑ κυβέρνηση λαϊκής εξουσίας δε θα έχει ανάγκη των τέτοιων μορφών διαχείρισης και, αντίθετα, θα επιζητεί και θα επιδιώκει την ουσιαστική συμμετοχή και έλεγχο του λαού.