Γιατί, ενώ η οικονομία της Ελλάδας παρουσίασε ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, το πρόβλημα της ανεργίας δεν αντιμετωπίζεται;

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ της οικονομίας σημαίνει ότι αυξάνεται το μέγεθος του κεφαλαίου στην Ελλάδα, αφού αυξάνονται τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών, αυξάνεται ο παραγόμενος πλούτος. Τα κόμματα της πλουτοκρατίας πάντα προπαγανδίζουν ότι η πολιτική τους για την αντιμετώπιση της ανεργίας, είναι πολιτική που ενθαρρύνει τις επενδύσεις, διευκολύνει την ανάπτυξη των επιχειρήσεων, γιατί έτσι δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας και αντιμετωπίζεται το πρόβλημα της ανεργίας.

ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι για την αντιμετώπιση της ανεργίας απαιτούνται νέες θέσεις εργασίας χωρίς να χάνονται οι παλιές. Η κυβέρνηση μάλιστα θεωρεί ότι με διάφορα μέτρα που πήρε, όπως επιδότηση των επιχειρήσεων με διάφορες μορφές, (φοροαπαλλαγές, πληρωμή της εργοδοτικής εισφοράς από το κράτος στις επιχειρήσεις, προγράμματα επιδοτούμενα για θέσεις εργασίας νέων που αποκτούν εργασιακή εμπειρία, πληρωμή από το κράτος στις επιχειρήσεις του επιδόματος ανεργίας ως μεροκάματου για πρόσληψη ανέργων κλπ), δημιουργεί πρόσθετα κίνητρα για τη μείωση της ανεργίας. Παρ' όλ' αυτά (ανάπτυξη, κίνητρα στις επιχειρήσεις), η ανεργία δε μειώνεται. Γιατί;

Η ΛΟΓΙΚΗ που λέει ότι η ανάπτυξη των επενδύσεων θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας φαίνεται αληθοφανής αλλά είναι αναποτελεσματική. Οι επενδύσεις, η ανάπτυξη των επιχειρήσεων, σημαίνει πάντα δυνατότητα αποκόμισης μεγαλύτερων κερδών με διάφορους τρόπους. Που θεμέλιο όλων είναι η ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Δεν είναι τυχαίο ότι οι μεγαλοεπιχειρηματίες συνεχώς επιμένουν για εφαρμογή πολιτικής μείωσης του λεγόμενου εργατικού κόστους. Δηλαδή να γίνεται πιο φτηνός ο εργάτης. Αυτό, συνοδεύεται και με μείωση των εργατών που απασχολούνται στην παραγωγή. Και γίνεται γιατί οι επενδύσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών γίνονται σε νέα μέσα παραγωγής, σε αλλαγές στον εξοπλισμό των επιχειρήσεων έτσι που να αυξάνεται η παραγωγή, αλλά με πιο φτηνούς και κυρίως λιγότερους εργάτες, αφού οι αλλαγές στον εξοπλισμό, στα μηχανήματα κλπ, σ' αυτό οδηγούν. Στο να παράγουν περισσότερο με λιγότερους εργάτες. Στο ίδιο αποτέλεσμα οδηγεί και η συγχώνευση επιχειρήσεων, οι ιδιωτικοποιήσεις κλπ. Γι' αυτό, ενώ υπάρχει ανάπτυξη δεν υπάρχει μείωση της ανεργίας.

ΜΠΟΡΕΙ κάποιος να ρωτήσει εύλογα. Δεν υπάρχουν κλάδοι της οικονομίας, που δεν έχουν αναπτυχθεί ή που εγκαταλείφθηκαν ενώ υπάρχουν προϋποθέσεις ανάπτυξής τους, (κλωστοϋφαντουργία, μέταλλο, δέρμα, ναυπηγεία κλπ), όπου θα μπορούσαν να γίνουν επενδύσεις; Πράγματι υπάρχουν, αλλά το κεφάλαιο επενδύει εκεί που μπορεί να αποκομίζει τα μεγαλύτερα κέρδη.

ΕΠΟΜΕΝΩΣ η ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας δε σημαίνει και ταυτόχρονη δημιουργία θέσεων εργασίας, μάλλον το αντίθετο. Γι' αυτό και δεν αντιμετωπίζεται σ' αυτά τα πλαίσια η ανεργία. Η κυβέρνηση προσπαθεί με τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης και τα διάφορα προγράμματα κατάρτισης και επανακατάρτισης να αμβλύνει το πρόβλημα μοιράζοντας μια θέση εργασίας σε δυο και τρεις εργαζόμενους ή να εναλλάσσονται οι εργαζόμενοι σε διάφορες δουλιές, αλλά αυτό οδηγεί σε συγκαλυμμένη ανεργία.

ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΛΛΟ καθεστώς, όπου η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής είναι κοινωνική, δηλαδή ανήκει στο λαό, που οργανώνει τη λαϊκή οικονομία, μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ανεργίας. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να καταδικάσουν πολιτικά και με την ψήφο τους τα κόμματα της πλουτοκρατίας και να ενισχύσουν αποφασιστικά το ΚΚΕ, κάνοντας ένα μεγάλο βήμα στην κατεύθυνση του λαϊκού μετώπου για τη δική τους εξουσία.