Τι σημαίνει για το λαό η «συμμετοχική δημοκρατία» σε επίπεδο διακυβέρνησης που οραματίζεται ο Γ. Παπανδρέου;

Η «ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» είναι μια ακόμη πιο αντιδραστική εκδοχή του αστικού κράτους. Σκοπός τους δεν είναι απλά και μόνο η ανοχή των λαϊκών δυνάμεων στην αντιλαϊκή πολιτική, αλλά η συμμετοχή τους στη συνδιαμόρφωση και την εφαρμογή της.

Με τον διαβόητο «κοινωνικό διάλογο», στόχος ήταν να δημιουργήσουν τις συνθήκες υποταγής ή ανοχής στην εφαρμοζόμενη αντεργατική πολιτική και να εμφανίζεται μάλιστα ως τρόπος διεκδίκησης των συμφερόντων της εργατικής τάξης από ΓΣΕΕ -ΑΔΕΔΥ. Με δεδομένο, βεβαίως, το συσχετισμό δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα (ηγεσίες με πλειοψηφία τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ που συμμετείχαν σ' αυτή την αντιδραστική για την εργατική τάξη διαδικασία). Αν, λοιπόν, μ' αυτή τη διαδικασία θέλησαν να δημιουργήσουν συνθήκες ταξικής ειρήνης και συνεργασίας, κόντρα στους ταξικούς αγώνες, τώρα με τη «συμμετοχική δημοκρατία» επιδιώκουν να δημιουργήσουν συνθήκες όπου οι ίδιες οι λαϊκές δυνάμεις, αντί να αγωνίζονται να διεκδικούν την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών τους, θα ενεργοποιούνται για την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ότι ο Γ. Παπανδρέου οραματίζεται μια διακυβέρνηση όπου η Τοπική Αυτοδιοίκηση (ΤΑ) με άλλους φορείς, όπως π.χ. οι λεγόμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), θα συσπειρώνουν και θα ενεργοποιούν τους εργαζόμενους για τη λύση των προβλημάτων τους. Τα πλαίσια, όμως, θα είναι προκαθορισμένα. Η πολιτική προδιαγεγραμμένη και με στόχο τη γιγάντωση του μεγάλου κεφαλαίου στο όνομα της ανταγωνιστικότητας. Αντί, λοιπόν, οι εργαζόμενοι να διεκδικούν δημόσια δωρεάν υγεία, κοινωνικές υπηρεσίες, αυτά θα τα αναλαμβάνουν οι ίδιοι οι «πολίτες» μέσω της ΤΑ, των ΜΚΟ, της εκκλησίας, των «φιλανθρώπων καπιταλιστών», άλλες ομάδες πληθυσμού, που θα προσφέρουν τέτοιες υπηρεσίες ως «αλληλεγγύη στον πλησίον». Οι φτωχοί θα μοιράζουν τη φτώχεια τους με τους εξαθλιωμένους. Οι εργαζόμενοι τις θέσεις εργασίας τους με τους ανέργους κ.ο.κ. Και, βεβαίως, τα κέρδη θα αυξάνονται. Και όλ' αυτά θα γίνονται θεσμοθετημένα και επίσημα από το κράτος.

ΑΥΤΗ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ της «συμμετοχικής δημοκρατίας» επιδιώκει να τσακίσει στις λαϊκές συνειδήσεις την αναγκαιότητα και το σκοπό της ταξικής πάλης, φράζοντας το δρόμο της φιλολαϊκής προοπτικής, με το να βάλει τους ίδιους τους εργαζόμενους να διαχειρίζονται την αντιλαϊκή πολιτική, ως τη μοναδική γι' αυτούς διέξοδο. Και έτσι να κατασκευάζει συνενόχους. Ακόμη να τους κατευθύνει ενάντια στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα, αφού δημιουργείται στρεβλή συνείδηση των ταξικών συμφερόντων ή ακόμη χάνεται αυτή η συνείδηση. Ετσι αντί τα λαϊκά στρώματα να διεκδικούν πολιτική λύσης των προβλημάτων τους, θα ενεργοποιούνται να τα αντιμετωπίσουν κάνοντας εκπτώσεις από τις ανάγκες στους στα πλαίσια της πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Στην ουσία θέλουν ενεργούς τους εργαζόμενους για την εφαρμογή πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου και τσάκισμα του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού κινήματος.

ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑΤΙ αυτή η ιστορία της «συμμετοχικής δημοκρατίας» πάει πολύ μακριά, με στόχευση και συγκεκριμένο ταξικό υπέρ του κεφαλαίου σκοπό. Επομένως, η εργατική τάξη, τ' άλλα λαϊκά στρώματα όχι μόνο δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα της, αλλά να οργανώσουν την κοινή τους μετωπική πάλη κατά της πολιτικής των μεγαλοεπιχειρηματιών και των κομμάτων τους. Σημαντικό βήμα σ' αυτή την κατεύθυνση είναι η εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ.