Η πολιτική, τονίζουν οι εκπρόσωποι του δικομματισμού, απαιτεί ρεαλισμό και λιγότερο συναίσθημα. Ομως, ένας νέος δεν μπορεί παρά να αισθανθεί συγκίνηση, να αφεθεί και γιατί όχι να μεθύσει με το αθάνατο κρασί που πρόσφερε άφθονο η ΕΑΜική αντίσταση και στη συνέχεια ο ηρωικός Δημοκρατικός Στρατός.

Ολες αυτές οι σκέψεις, συναθροιζόμενες στο νου μου, με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι συνεχιστής όλων αυτών των γεγονότων, προσώπων και ιδεών δεν μπορεί παρά να είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα. Το ΚΚΕ, έχοντας πίσω του μια βαριά κληρονομιά, είναι το μόνο κόμμα που πραγματικά στέκεται στο πλευρό των εργαζομένων και ιδιαίτερα των νέων. Αταλάντευτα 85 χρόνια στηρίζει, οργανώνει και αναπτύσσει το εργατικό κίνημα. Ιδιαίτερα ενδιαφέρεται για τη γνώση και διεκδίκηση των δικαιωμάτων της εργαζόμενης και άνεργης νεολαίας, τόσο στον εργασιακό χώρο, όσο και γενικότερα, στους τόπους όπου δραστηριοποιείται.

Επομένως, ως νέος εργαζόμενος βλέπω τις ρεαλιστικές προτάσεις του ΚΚΕ για δημόσια, δωρεάν παιδεία, υγεία, ασφάλιση, κατώτατο μισθό 1.100 ευρώ για όλους τους εργαζόμενους και κρίνω εκείνες των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ, καταψηφίζοντας το δικό τους «ρεαλισμό». Ως νέος εργαζόμενος είναι αδιανόητο να μη δηλώσω την υποστήριξή μου στο κόμμα που υπερασπίζεται τα συμφέροντα της τάξης στην οποία ανήκω, δηλαδή της εργατικής. Τούτος ο λαός είναι αναγκαίο να επιλέξει διαφορετικά, απαιτείται να δώσει ένα χαστούκι στο δικομματισμό ψηφίζοντας ΚΚΕ.