Και βέβαια θα ψηφίσω ΚΚΕ. Το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι, πώς γίνεται κάποιος να αγανακτεί με την παγκοσμιοποίηση, να εξοργίζεται με τα εγκλήματα του Μπους και των εταίρων ή των υποτακτικών του, να βιώνει την οικονομική, πνευματική και ηθική κατάπτωση στην οποία καταδικάζει τη χώρα μας ο καπιταλισμός, να αισθάνεται την κοροϊδία που του ρίχνουν κατάμουτρα οι επιτελείς του δικομματισμού με τα κόλπα εναλλαγής προσώπων, το μάρκετινγκ, τα στημένα γκάλοπ, τους ακριβοπληρωμένους αλλά κατά τα άλλα ...«αντικειμενικούς» συντονιστές της τηλεοπτικής διαστρέβλωσης, πώς γίνεται αυτός ο έξυπνος και φιλότιμος νεοέλληνας να τα βλέπει όλα αυτά, να τα συζητάει, να μην έχει πια την παραμικρή αμφιβολία ότι στην Ελλάδα δεν ισχύει πια (εδώ και χρόνια) το δίπολο «δεξιά - αντιδεξιά», αλλά έχουμε μια δεξιά με δύο κόμματα μία διπρόσωπη δεξιά που την εκπροσωπούν ο Κωστάκης κι ο Γιωργάκης, πώς γίνεται - λέω - ο έξυπνος και φιλότιμος νεοέλληνας να επιλέγει ποια από τις δυο συσκευασίες της ίδιας αντιλαϊκής και ανθελληνικής πολιτικής να αγοράσει; Πότε μεταλλάχτηκαν οι πολίτες σε πελάτες και δεν το πήραμε είδηση; Πώς αφαιρέθηκαν από τόσους εγκεφάλους τα κέντρα της νόησης και του φιλότιμου και στη θέση τους εμφυτεύτηκαν «ανεπαισθήτως» τα μικροτσίπ της κουτοπονηριάς και της ξετσίπωτης συνενοχής;