«Ειρηνικός διαπραγματευτής» με τη «σωστή» τιμή και το ακριβές έλλειμμα σε «ηθική» (αν μπορεί κανείς να μιλήσει για τέτοια...) «διεθνούς δικαίου» ήταν μια ζωή ο πρώην πρόεδρος της Φινλανδίας και επαγγελματίας «διπλωμάτης», Μάρτι Αχτισάαρι. Γι' αυτό ακριβώς και τιμήθηκε προχτές με το Νόμπελ...«Ειρήνης» 2008.

Στην «κατάλληλη» χρονική συγκυρία, αφού ένα 24ωρο πριν, Μαυροβούνιο και ΠΓΔΜ αναγνώριζαν την «ανεξαρτησία» του Κοσσυφοπεδίου υπό τις ασφυκτικές πιέσεις ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Αλλωστε τα Βαλκάνια ήταν μία απ' τις μεγαλύτερες «επιτυχίες» του Αχτισάαρι. Ανακατεύτηκε με τα εκβιαστικά παζάρια των μεγάλων δυνάμεων για τη συνθήκη του Ντέιτον που επισφράγισε το διαμελισμό της πρώην Γιουγκοσλαβίας, στο βομβαρδισμό της Σερβίας από ΝΑΤΟ και ΕΕ, στην ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου με τον τραγέλαφο των στημένων «διαπραγματεύσεων» της Βιέννης για το καθεστώς της επαρχίας.

Επιπλέον, έπαιξε τα βρώμικα παιχνίδια των πολυεθνικών του πετρελαίου με τη διαπραγμάτευση της αυτονόμησης του Ατσεχ στην Ινδονησία, της ανεξαρτησίας του Ανατολικού Τιμόρ, με την «ειρήνη» στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Ιρλανδία. Παράλληλα, το όνομά του φιγουράριζε στα Διοικητικά Συμβούλια γνωστών «ιδρυμάτων» και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων ιδιοκτησίας μεγαλοκαπιταλιστών τύπου Τζορτζ Σόρος αλλά και σε ύποπτους τραπεζικούς λογαριασμούς Αλβανών μαφιόζων...

Μια τέτοια «λαμπρή» πορεία δεν μπορούσε παρά να οδηγήσει -«επάξια»...- στο Νόμπελ Ειρήνης.