Η «διαχυτική» στροφή Αχμαντινετζάντ ερμηνεύεται, από πολλούς, ως προεκλογικό κόλπο ενόψει της επερχόμενης προεδρικής αναμέτρησης, καθώς οι Ιρανοί φέρονται βαθιά δυσαρεστημένοι, προσάπτοντάς του ότι άσκησε «ακραία» εξωτερική πολιτική και αμέλησε επισταμένα την εσωτερική δεινή οικονομική κατάσταση.
Πάντως, φαίνεται το θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης και ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός να επιλέγουν το ενδεχόμενο «βελτίωσης» των σχέσεών τους, με αντάλλαγμα, φυσικά, την αναγνώριση του Ιράν ως περιφερειακής δύναμης στην ευρύτερη περιοχή και την εξασφάλιση συμφερουσών οικονομικών συμφωνιών. Μια τέτοια προοπτική δε θα πρέπει, πλέον, να θεωρείται απίθανη, ούτε από την πλευρά της Ουάσιγκτον, ούτε από την πλευρά της Τεχεράνης, όποιος και αν είναι ο νικητής των επερχόμενων ιρανικών προεδρικών εκλογών.