Η «οικονομική ανάκαμψη» της τουρκικής οικονομίας, που τείνει να χαρακτηριστεί το νέο «θαύμα», βασίστηκε σε μία σειρά αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων, σκληρών μεταρρυθμίσεων, σωρείας ιδιωτικοποιήσεων και προνομίων στο μεγάλο κεφάλαιο, προκειμένου να προσελκύσουν επενδύσεις, που οδήγησαν στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων - ακόμα και για τα δεδομένα της Τουρκίας - αύξηση του κόστους διαβίωσης, πολλαπλασιασμό των ανέργων και νέους νόμους ενάντια σε διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις, προκειμένου να τρομοκρατήσουν το λαό, ενώ δεν έχει σταματήσει να καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο Ρ. Ερντογάν επιχειρεί να εμφανιστεί ως ο υπερασπιστής του μουσουλμανικού κόσμου απέναντι στο Ισραήλ, ιδιαίτερα μετά την επίθεση στο πλοιάριο προς τη Γάζα, στο πλαίσιο της ισχυροποίησης της θέσης της Τουρκίας στην περιοχή της «Ευρείας Μέσης Ανατολής», ως περιφερειακού παίκτη, ενώ καλλιεργεί και το προφίλ της ενεργειακής δύναμης και όλα αυτά σε βάρος του τουρκικού λαού, που βυθίζεται όλο και περισσότερο στη ανασφάλεια και την φτώχεια.