Δεν είναι σίγουρο, πια, τι μπορεί να βοηθήσει τον Πρόεδρο της Νικαράγουας, Ενρίκε Μπολάνιος. Αραγε, θα ακολουθήσει το δρόμο και άλλων προέδρων της Λατινικής Αμερικής;

Εργάτες και φοιτητές διαδηλώνουν εναντίον της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής. Οι συγκρούσεις στους δρόμους, σχεδόν καθημερινές και μάλιστα σκληρές. Ο Μπολάνιος έθεσε αστυνομία και στρατό σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Καταστολή εναντίον του λαϊκού κινήματος είναι η μόνη του απάντηση. Καταστολή και υποταγή στις ΗΠΑ είναι τα μόνα που μπορεί να κομίσει. Η καρέκλα του τρίζει. Στις τοπικές εκλογές, του περασμένου Νοέμβρη, το κόμμα του, το APRE, καταποντίστηκε. Το Μέτωπο των Σαντινίστας FSLN, που σχεδόν απέσπασε το 45% των ψήφων στις δημοτικές εκλογές και είναι η μεγαλύτερη κοινοβουλευτική δύναμη, σε συνεργασία με το Συνταγματικό Φιλελεύθερο Κόμμα έχουν μπλοκάρει πολλές αποφάσεις του Μπολάνιος. Ελέγχουν σχεδόν όλους τους θεσμούς και μέχρι στιγμής φαίνονται αποφασισμένα να μην επικυρώσουν τη Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου της Κεντρικής Αμερικής - CAFTA, ούτε καν στο Κογκρέσο. Εάν αυτό συμβεί, τότε θα πρόκειται για το μεγαλύτερο πλήγμα που έχει δεχτεί μέχρι στιγμής το σχέδιο νεοαποικιοποίησης των ΗΠΑ.

Οι ΗΠΑ, βλέποντας για άλλη μία φορά τη Νικαράγουα να είναι έτοιμη να περάσει στην «άλλη όχθη», εξαπολύει νέο βρώμικο πόλεμο στα ΜΜΕ και απειλεί ευθέως για «διακοπή της οικονομικής βοήθειας», αλλά και για σοβαρές συνέπειες όσον αφορά στη διεθνή θέση της χώρας. Τι έπεται; Ουδείς μπορεί να γνωρίζει.